Powiedz mi proszę, jak lek ma działać przeciwlekowo. Lek ma działać jak lek a nie jak przeciwlek :nuts: Kurwa, to przez to że nie ma alta i szifta ;] Tobie chodzi o uspokajacze, więc albo roślinne, ale to dla dzieci no nie oszukujmy się, albo od razu gruba rura - benzosy. Żrysz te antydeprechole i się zastanów tak na spokojnie, na ile Ci one pomagają a na ile musisz chodzić do apty i wydawać na dragi będące pod przykrywką leków. Kuracja rzekoma tymi ustrojstwami o mechanizmie łudząco podobnymi do dragów nie powinna trwać dłużej jak kilka miesięcy, powoli dochodzisz do pewnego etapu ,a co więcej chcesz sobie miksować inne cuda. Roślinne uspokajacze też na krótką metę, zwiększanie dawek nie daje po jakimś czasie należytych efektów; pozostają benzosy, ale z nimi tak, że fajnie maskują problemy i wzrasta po nich pewność siebie, tylko myk taki, że kończy się ich działanie, nagle kończą się tabsy i z byle bzdury robi się paranoja - plus poczucie, że te tabsy są >potrzebne< do normalnego funkcjonowania. Odstaw stopniowo antydepresanty, spróbuj chociaż, bo na nich nydyrydy jechać do końca życia, a wypada kiedyś przestać. Dodatkowo jak zaczniesz jeszcze benzo to później będzie z górki - w sensie, że równia pochyla do piekła. Tak, przeczytałem Twojego posta uważnie; biega mi, że średnio z uspokajaczami, a benzo to doraźnie a przeradza się to w ciągi. Opio jeszcze działają uspokajająco, ale one z większością antysmutasów się gryzą bo nie działają, a jak działają to ostro wciągają. No i się fajnie do nich wali benzo, a do benzo fajnie opio no i okrąg ma 359.(9) stopni edit: Natomiast jeśli ktoś trafi na ten topic w innych celach to oczywiście benzosy: /*ulubione wg tabletkojada*/ - Diazepam, najlepiej iv - pisze to przeciwnik grzania łychy. Oj, tak, tak - klonazepam - alprazolam - lorafeniusz - pozostałe benzosy Spokój jest najwyższym szczęściem ) Czanga tak bardzo

Najprawdopodobniej cierpi na lęki nocne. To zaburzenie snu dotyka około 3% dzieci pomiędzy 3 a 12 rokiem życia. Jest niegroźne, ale obniża jakość nocnego wypoczynku, więc warto podjąć jego leczenie. Lęki nocne zdarzają się nie tylko dzieciom. Najczęściej zaczynają się we wczesnym dzieciństwie i przemijają samoistnie około

Leczenie lęku – przewodnik po dostępnych metodach Czy możliwe jest leczenie lęku? Oczywiście, że tak! Istnieje wiele opcji leczenia dostępnych dla osób cierpiących na lęki. Ważne, żeby odróżnić te skuteczne od tych, które nie działają i mieć podstawową wiedzę na ich temat. Terapie lękowe można podzielić na kilka obszarów: 1. Leczenie farmakologiczne (leki) 2. Psychoterapia 3. Inne metody leczenia 4. Zmiana stylu życia Leczenie lęku to proces. Zmiana jest możliwa, często stosunkowo szybko (po kilku lub kilkunastu sesjach psychoterapii) ale zależy to od rodzaju Twojego problemu. Potrzebujesz jednak zaangażowania, determinacji i chęci przezwyciężenia swoich problemów. Medycyna i leczenie lęku farmakologiczne Należy pamiętać, żeby sięgać po leki tylko, jeśli jest taka konieczność. Ostatecznym celem jest wyleczenie się w takim stopniu, że możemy funkcjonować bez leków. Leczenie zaburzeń lękowych farmokologią jest na ogół bezpieczne i charakteryzuje się wysoką skutecznością. W grupie leków przeciwlękowych, czyli leków o działaniu anksjolitycznym, wyróżnia się takie, które stosuje się w leczeniu krótkotrwałym i długoterminowym. Wybór zależy od nasilenia objawów, ogólnego stanu zdrowia, rodzaju leków zażywanych w tym czasie oraz indywidualnych uwarunkowań. Bywa, że znalezienie leku idealnie dostosowanego do Twoich potrzeb wymaga czasu i cierpliwości. Główne typy leków stosowanych w leczeniu zaburzeń lękowych to: • Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), • Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), • Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD), • Benzodiazepiny, • Inhibitory MAO, • Azapirony – buspiron. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) Serotonina to związek zaliczany do hormonów tkankowych. Jest też ważnym neuroprzekaźnikiem w ośrodkowym układzie nerwowym, co znaczy, że przenosi sygnały pomiędzy komórkami nerwowymi. Po przekazaniu sygnału, neuroprzekaźniki są wychwytywane za pomocą specjalnych białek, co pozwala na ponowne ich wykorzystanie. Jednak wychwyt powoduje spadek ilości neuroprzekaźników między neuronami. Stwierdzono, że im większe stężenie serotoniny między komórkami nerwowymi, tym lepszy nastrój. Leki SSRI blokują mechanizm wychwytywania serotoniny, co pozwala na natychmiastowe wykorzystanie tego neuroprzekaźnika przez neuron. Leki SSRI to na przykład: citalopram, escitalopram, fluoksetyna, paroksetyna, fluwoksamina i sertralina. Mimo, że leki te zaliczają się do tej samej grupy preparatów, to ich działanie jest nieco odmienne. Wielokrotnie potwierdzono skuteczność leków SSRI, mają one też stosunkowo niewielkie skutki uboczne, wśród których najczęściej wymienia się: suchość w ustach, nudności, senność, znużenie, bóle głowy, potliwość, zaburzenia funkcji seksualnych. Leki SSRI są uznawane za skuteczną metodę leczenia wszystkich zaburzeń lękowych, stosowane są także w leczeniu depresji. Więcej o objawach nerwicyInhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) Leki SNRI to obecnie przede wszystkim wenlafaksyna. Oprócz wychwytu zwrotnego serotoniny, oddziałuje ona także na inny neuroprzekaźnik – noradrenalinę. Stosowanie wenlafaksyny ma podobne skutki uboczne, jak podano w przypadku leków z grupy SSRI. Sprawdza się ona zwłaszcza w leczeniu uogólnionych zaburzeń lęku. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) TLPD to leki z ponad pięćdziesięcioletnią historią. Przez długi czas były stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych, a ponieważ imipramina, klomipramina czy opipramol okazały się skuteczne, także dziś się je przepisuje. Leki TLPD również hamują wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny, ale ich mechanizm działania trochę się różni od działania leków SSRI czy SNRI, blokują one inne receptory niż te, na które działają preparaty SSRI. Leki TLPD wśród skutków ubocznych mają uczucie zmęczenia, suchość w ustach, zaparcia, znaczny przyrost wagi. Benzodiazepiny Benzodiazepiny – leki należące do tej grupy stosuje się doraźnie, są to na przykład: alprazolam, lorazepam, klonazepan, diazepam. Mają one silne działanie uspokajające (działają na jeszcze inny rodzaj neuroprzekaźników – kwas gamma-aminomasłowy (GABA)). W zaburzeniach lękowych benzodiazepiny są wykorzystywane od wielu dziesięcioleci. Ich działanie rozpoczyna się w ciągu kilkunastu minut po podaniu. Mają jednak bardzo wiele skutków ubocznych: zmęczenie, otępienie, senność, wydłużenie czasu reakcji, złe samopoczucie kilka godzin po zażyciu przypominające poalkoholowego „kaca”. Warto przy tej okazji wspomnieć, że alkohol identycznie jak benzodiazepiny czy niestosowane już dzisiaj w leczeniu lęków barbiturany, działa na receptory GABA. Stąd nie tylko podobne działanie, ale również ogromne ryzyko uzależnienia. Po jakimś czasie benzodiazepiny działają słabiej i konieczne może być zwiększenie dawki. Odstawienie leku jest trudne, bo powoduje gwałtowny powrót niepokoju i lęku. Na uzależnienie bardziej są narażone osoby, które mają problem z nadużywaniem alkoholu czy środków przeciwbólowych. Inhibitory MAO Inhibitory monoaminooksydazy (MAO) to kolejne leki przeciwdepresyjne, który sprawdziły się również w leczeniu zaburzeń lęku – szczególnie fobii społecznej. Inhibitory MAO miały trzy kolejne generacje. Do najnowszej, trzeciej, generacji należy moklobemid – selektywny i odwracalny inhibitor MAO. Leki z tej grupy mają jednak bardzo istotną wadę – wchodzą w liczne interakcje. Nie można ich łączyć z innymi lekami. Szczególnie groźne jest połączenie z lekami SSRI, SRNI, ale też z preparatami przeciwbólowymi czy przeciwkaszlowymi. Niepożądane działanie wywołuje też połączenie inhibitorów MAO z tyraminami – aminami, które występują w żółtym serze, wędzonych rybach, czekoladzie, produktach drożdżowych czy winie. Należy ich unikać w trakcie leczenia, co jest bardzo uciążliwe. Wszystko o nerwicy lękowejAzapirony – buspiron Buspiron to lek sprawdzający się w leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych, w napadach lęku panicznego czy fobiach nie jest skuteczny. Zaczyna działać po 2 – 6 tygodniach. Ma liczne skutki uboczne: zawroty, bóle głowy, podenerwowanie, problemy żołądkowo – jelitowe. Niektóre z wymienionych wyżej leków mogą być odpowiedzialne za reakcję paradoksalną. To znaczy, że w pierwszym okresie ich zażywania pojawia się rozdrażnienie, poirytowanie, a nawet nasilenie lęków. Dlatego też na początku leczenia lekarz zaleci częstsze wizyty lub leczenie środkami działającymi z opóźnieniem wesprze doraźnym i krótkoterminowym podawaniem benzodiazepin. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy niepożądane, nawet jeśli nie jesteś pewien, czy objaw jest spowodowany lekarstwem. Nie przerywaj przyjmowania leku bez konsultacji z lekarzem przepisującym lek. Nagłe odstawienie może powodować inne zagrożenia dla zdrowia i musi się odbywać pod kontrolą. Aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji z innymi lekami, Twój lekarz powinien znać wszystkie stosowane przez Ciebie leki, w tym także suplementy ziołowe lub dietetyczne i witaminy. Leki działają, ale nie mogą rozwiązać problemów. Samo wyleczenie objawów zaburzenia lękowego to nie wszystko, warto zatem przyjrzeć się psychoterapii. Terapia behawioralna i behawioralno-poznawcza zaburzeń lękowych Terapia behawioralna, jak również terapia poznawczo-behawioralna, to jedne z najskuteczniejszych form psychoterapii w ogóle, a w leczeniu zaburzeń lękowych w szczególności. W terapii behawioralnej każde zachowanie, a co z tego wynika, również zaburzenie, traktowane jest jak pewien wzorzec zachowań. Celem terapii zatem jest zmniejszenie lub całkowite usunięcie wzorców niepożądanych, a rozwinięcie w ich miejsce zachowań właściwych, to znaczy takich, które sprawdzają się lepiej i umożliwiają pełniejsze funkcjonowanie w społeczeństwie. Równie ważnym celem terapii jest utrzymanie tych zmian także po zakończeniu terapii. Zgodnie z teoretycznymi podstawami terapii przyczyną większości ludzkich zachowań jest środowisko. Może ono kształtować zachowania zarówno pożądane, jak i takie, które klasyfikuje się jako zaburzenie. Wszystkie zachowania zostają wyuczone w wyniku: • warunkowania klasycznego, • warunkowania sprawczego, • uczenia się przez obserwację. Warunkowanie klasyczne Warunkowanie klasyczne sprawia, że początkowo obojętny bodziec (na przykład ciasne pomieszczenie) w wyniku niepomyślnego splotu wydarzeń (gorący dzień i pełny autobus, który utknął w korku) wywołuje reakcję lękową („nigdy się stąd nie wydostanę, umrę tu”). W tej sytuacji sam autobus, nawet pusty i poruszający się, może w przyszłości wywoływać reakcję lękową. Warunkowanie sprawcze Warunkowanie sprawcze to wzmacnianie jednych zachowań – wówczas będą się one pojawiać w przyszłości częściej, a także karanie innych – w przyszłości pojawi się ich mniej. Jeżeli reakcja lękowa spowoduje wzmożone zainteresowanie otoczenia lub pozwoli na unikanie sytuacji trudnych (na przykład zwolnienie z konieczności publicznych wystąpień), to będzie ona w ten sposób wzmacniana. Jeżeli w rezultacie danego zachowania pojawią się przykre komentarze lub jakieś konsekwencje (niezdanie egzaminu, zwolnienie z pracy), to zachowanie nie otrzymuje wzmocnienia. Jak możesz sobie pomócUczenie przez obserwowanie innych Uczenie się poprzez obserwowanie innych osób, szczególnie tych, które są ważne dla nas, polega na powtarzaniu pewnych zachowań. Powtórzenie to może pojawić się nawet wiele lat później – na przykład paniczna reakcja matki na widok pająka, powtórzona u jej córki. Efektem takiego ujmowania różnorodnych przyczyn zachowania jest nie tylko ich wyjaśnienie, ale także stworzenie licznych technik, których zadaniem jest korygowanie zachowań niepożądanych. Najczęściej wykorzystuje się dwa mechanizmy: wygaszanie oraz przeciwwarunkowanie. Wygaszanie Wygaszanie polega na zmianie zależności między bodźcem bezwarunkowym, a bodźcem warunkowym. Lęk to zwykle reakcja na bodziec warunkowy, stąd technika ta polega na wystawianiu danej osoby na to, co jest przyczyną lęku tak długo, aż reakcja lękowa się zmniejszy. Stosuje się tu technikę stopniowej ekspozycji i terapię implozywną. Stopniowa ekspozycja W terapii stopniowej ekspozycji pacjent wielokrotnie wyobraża sobie sytuację, która wywołuje lęk. Potem w środowisku kontrolowanym (aranżowanym przez terapeutę) styka się z nimi w coraz większym nasileniu, a wreszcie zmierza się z nią w rzeczywistości. Za każdym razem uczucie lęku utrzymywane jest na tak wysokim poziomie, że następuje swego rodzaju „przyzwyczajenie się”, aż wreszcie lęk przestaje się pojawiać. Terapia implozywan (zanurzanie) Z kolei terapia przez zanurzanie (zwana też implozywną) polega na bezpośrednim wystawieniu pacjenta na bodziec o największej sile, przy czym nie jest możliwe uniknięcie tego. Takie przekonanie się, że bezpośredni kontakt z bodźcem nie jest w gruncie rzeczy niebezpieczny, pozwala na zapanowanie nad lękiem. Przeciwarunkowanie (desentytyzacja) Przeciwwarunkowanie to sprawienie, że bodziec powodujący lęk zaczyna być kojarzony w inny sposób niż pierwotnie. Nazywa się to odwrażliwianiem lub desensytyzacją. W tym celu ustala się listę lęków i zaczyna pracę poczynając od tego, co wywołuje najsłabszą reakcję. Terapię tę łączy się z relaksacją – w sytuacji takiego wypracowanego spokoju pacjent wyobraża sobie to, co budzi lekki niepokój. Ćwiczenie to powtarza się tyle razy, aż odczucie strachu maleje i kontynuuje tak długo, aż kolejne lęki zostaną zneutralizowane. Metoda ta jest podobna to terapii polegającej na wygaszaniu, a tym, co je różni jest fakt, że w odwrażliwianiu dąży się do wygaszenia lęku, a w wygaszaniu do maksymalnego przeżywania strachu, który ma pomóc go wygasić. Modelowanie Modelowanie z kolei odwołuje się do mechanizmu naśladowania. Twórcy metody zakładają, że skoro skoro można nauczyć się jakiejś reakcji patrząc na kogoś, to w identyczny sposób można nauczyć się innego zachowania odnoszącego się do tego samego bodźca. Jeżeli lęk dotyczy pająków, to polega to na obserwowaniu kogoś, kto ogląda pająki, a wreszcie wchodzi z nimi w kontakt (nasilenie bodźca lękowego musi być stopniowane). Inne metody leczenia Farmakologia i psychoterapia behawioralno-poznawcza to dwie sprawdzone i najpopularniejsze metody leczenia lęku. Istnieje także szereg innych metod, które również mogą się okazać skuteczne, choć nie są tak dobrze przebadane. EMDR EMDR, czyli odwrażliwianie i przetwarzanie za pomocą ruchów gałek ocznych (eye movement desensitization and reprocessing) to terapia oparta na odkryciu, że pewne szybkie ruchy gałek ocznych, które się powtarzają, mogą znacząco zredukować poczucie lęku u osoby, która ma za sobą jakieś traumatyczne przeżycie. EMDR opiera się na założeniach, że objawy lękowe są spowodowane swego rodzaju zablokowaniem systemu przetwarzania informacji, skutkiem czego wspomnienia nie zostają prawidłowo przetworzone. Człowiek, który ma za sobą jakieś ciężkie doświadczenie przeżywa je wciąż na nowo w ten sam sposób. Terapeuta pomaga w znalezieniu ścieżki w mózgu pozwalającej na przetworzenie wspomnienia. Służą temu systematycznie powtarzane ruchy oczu. Przykre wspomnienie zostaje połączone z informacjami przetworzonymi, a to sprawia, że dokonuje się zmiana w przekonaniach na temat własnej osoby, emocjach i uczuciach. Arteterapia Arteterapia to działanie polegające na łączeniu elementów sztuki i własnej twórczości. Poprzez samodzielną pracę polegającą na tworzeniu czegoś, łatwiej komunikować się z innym, ale także zrozumieć naturę swoich problemów, szczególnie gdy masz trudności w wyrażeniu myśli i uczuć słowami. Do licznych form arteterapii należą: rysunek, malarstwo, ceramika, rzeźba, muzykoterapia, biblioterapia czy choreoterapia, czyli terapia poprzez taniec. Techniki relaksacyjne i medytacja Nauka technik relaksacyjnych polega na uczeniu się, jak stopniowo rozluźniać poszczególne grupy mięśni oraz jak spowolnić oddech. Pozwala to zapanować nad licznymi objawami towarzyszącymi lękowi. Medytacja rozwija wrażliwość i samoświadomość. Dzięki niej lepiej wiesz, co dzieje się w Twoim ciele i uczysz się, w jaki sposób pojawiają się Twoje myśli. Możesz też nauczyć się nad nimi panować, a także przekształcać myśli lękowe w takie, które lepiej Ci służą. Najlepsze techniki i ćwiczenia relaksacyjneZmiana stylu życia Zmiana sposobu odżywiania, poszukanie mniej stresującego zajęcia, aktywność fizyczna – te czynniki nie uleczą wszystkich zaburzeń lęku, ale z pewnością wspomogą walkę z nimi. W diecie powinno znaleźć się odpowiednio dużo produktów zawierających: • magnez – ten pierwiastek ma ogromne znaczenia dla funkcjonowania organizmu, a szczególnie układu magnezu znajduje się w warzywa liściastych, roślinach strączkowych, nasionach i orzechach, • wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6 – również mają wpływ na funkcjonowanie komórek nerwowych. Najwięcej jest ich w tłustych morskich rybach i nasionach oleistych (siemieniu lnianym). Koniecznie należy zadbać także o właściwą ilość płynów. Odwodnienie, nawet lekkie, jest przyczyną podenerwowania, co sprawia, że łatwiej o atak lęku. Aktywność fizyczna to także sprawdzony sposób na poradzenie sobie z zaburzeniami lękowymi Ruch pozwala spalić nadmiar pojawiającej się energii powstałej w wyniku wyrzutu do krwi adrenaliny – hormonu walki. W czasie biegania czy innego treningu pojawiają się endorfiny – substancje, które mają kojący wpływ na samopoczucie. Choć leczenie lęku – zwłaszcza, gdy został on późno zdiagnozowany – bywa trudne, to z pewnością jest również możliwe. Istnieje wiele metod i sposobów na to, aby poradzić sobie z tym uciążliwym zaburzeniem. Polecane artykuły

Forum medyczne o lekach i chorobach → Opinie o lekach bez recepty i suplementach, porady farmaceuty, samoleczenie → Leki i suplementy wspomagające układ nerwowy → Leki i choroby psychiczne Leki od psychiatry. Choroby o podłożu psychicznym(np. nerwica, depresja, schizofrenia, uzależnienia, otępienie). Oznacz forum jako przeczytane Temat Autor Podsumowanie Ostatni post Xanax SR a Alprox? Napisany przez blessome , 24 sty 2019 0 odpowiedzi 2 265 wyświetleń

silne uczucie napięcia ( normalnie zęby w ścianę ), myśli samobójcze ( od czasu do czasu), problemy z koncentracją. huśtawki nastrojów ( od mega doliny po euforię ) najgorsze były te stany napięcia, sam do końca nie wiem co się ze mną wtedy działo, nie jestem w stanie sprecyzować też jakie dokładnie uczucie mi wtedy Witam serdecznie! Obawiam się, że bez wizyty u lekarza psychiatry i recepty nie kupi Pan/Pani skutecznych leków na nerwicę lękową. Leki uspokajające dostępne w aptekach to raczej suplementy diety, które łagodzą stany napięcia psychicznego i ułatwiają zasypianie, ale nie sprawią, że nerwica zniknie. Tylko leki przepisane przez lekarza (np. z grupy SSRI, SNRI) mogą wpłynąć na przekaźniki neuronalne i poprawić nastrój. Leki dostępne w aptece bez recepty to zazwyczaj leki ziołowe (ekstrakty z liści melisy, szyszek chmielu, korzenia kozłka lekarskiego, korzenia różeńca górskiego itp.). Do tego typu leków należą Neo Persen Forte, Benosen, Relewium, Extraspasmina, Nervomix, Olimp Stress Control. Można je stosować w łagodnych stanach napięcia nerwowego, ale nie pomogą one na nerwicę lękową. Powinien/Powinna Pan/Pani zastanowić się nad wizytą u lekarza psychiatry i nad podjęciem psychoterapii. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Cześć wszystkim, na forum jestem całkiem nowy, jednak 2018 rok był moim najgorszym rokiem w życiu, bo moje lęki stały się zdecydowanie mocniejsze, dlatego zrobię WSZYSTKO by 2019 rok był moim najlepszym rokiem gdzie to wszystko zwalczę. Mam jedno pytanie na początek, ale zanim zapytam to opisze w skrócie w na jakim etapie jestem.

witam chciałbym sie dowiedziec jakie sa najlepsze leki na nerwice lekowa i czy mozna sie jej nabawic od naduzywania alkoholu MĘŻCZYZNA, 30 LAT ponad rok temu Nerwica - kiedy warto udać się do specjalisty? Dzień dobry! Nadużywanie alkoholu nie jest najczęstszą ani bezpośrednią przyczyną nerwicy i stanów lękowych, choć z pewnością im sprzyja. Istotne są predyspozycje osobowościowe, dotychczasowa historia życia i kondycji psychicznej. Być może nerwica, stany lękowe i nadużywanie alkoholu mają te same źródła, przyczyny? Leczeniem farmakologicznym kieruje lekarz psychiatra. Istotne jest także leczenie psychoterapeutyczne. Pozdrawiam! 0 Dzień dobry, Nie, nerwicy nie można nabawić się od nadużywania alkoholu. Proszę znaleźć w swojej miejscowości psychoterapeutę i podjąć leczenie (np.:Poradnia Leczenia Nerwic, PZP, Poradnia Leczenia Uzależnień, prywatnie). 0 Witaj serdecznie. Alkohol nie wywołuje nerwicy, natomiast jeśli masz podejrzenie tego problemu - udaj się do psychiatry i psychoterapeuty na leczenie dwutorowe. Pozdrawiam serdecznie i zapraszam na moją witrynę. 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Stany lękowe, fobie a nerwica – odpowiada Mgr Justyna Szczygłowska Nerwica lękowa i lęk o własne zdrowie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer Nawrót nerwicy lękowej po leczeniu – odpowiada Mgr Patrycja Stajer Jak leczyć nerwicę hipochondryczną? – odpowiada Lek. Alina Nowicka Problemy z radzeniem sobie z emocjami i nerwica lękowa – odpowiada Mgr Patrycja Stajer Objawy somatyczne przy nerwicy lękowej – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski Czy nerwica lękowa to choroba? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej Leki Oropram, Deprexolet i Cloranxen na nerwicę lękową – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska Nerwica lękowo-paniczna u 39-letniej kobiety – odpowiada Mgr Patrycja Stajer Nerwica lękowa a stan przedzawałowy – odpowiada Mgr Patrycja Stajer artykuły

Witam! Mam 17 lat od dwóch lat mam nerwicę. Tak przynajmniej stwierdził lekarz pierwszego kontaktu, dwóch kardiologów, psychiatra i dwóch psychoterapeutów. Nerwica objawia się u mnie wysokim tętnem, kołataniami serca, lękami panicznymi, strachem przed wyjściem z domu i najgorsze, wmawianie sobie

Lęk jest normalnym uczuciem, którego doświadcza każdy z nas. Wiele osób odczuwa strach w związku z problemami w pracy, egzaminami lub podejmowaniem ważnych decyzji. Zaburzenia lękowe to jednak coś zupełnie innego. Powodują one tak silne emocje, że dana osoba nie jest w stanie normalnie funkcjonować. Zaburzenia lękowe to poważna choroba psychiczna, której nie wolno lekceważyć. Podjęcie leczenia jest konieczne, by odzyskać kontrolę nad swoim życiem i radzić sobie z codziennymi obowiązkami. Jak rozpoznać zaburzenia lękowe i jak można pomóc w tej sytuacji? spis treści 1. Rodzaje zaburzeń lękowych 2. Przyczyny zaburzeń lękowych Jak mózg przetwarza informacje o zagrożeniu? 3. Zespół lęku uogólnionego 4. Lęk a depresja 5. Zaburzenia lękowe w przebiegu fobii 6. Zaburzenia lękowe a zespół stresu pourazowego 7. Jak leczyć zaburzenia lękowe? rozwiń 1. Rodzaje zaburzeń lękowych W obowiązującej Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 zaburzenia lękowe ujmuje się jako zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną oraz wyróżnia się ich kilka rodzajów: Zobacz film: "#dziejesienazywo: Jak radzić sobie z zaburzeniami psychicznymi?" Zaburzenia lękowe w postaci fobii – należy do nich agorafobia, fobie społeczne oraz specyficzne postacie fobii. Inne zaburzenia lękowe – do tej grupy zalicza się zaburzenie lęku uogólnionego, lęk paniczny oraz zaburzenie depresyjne i lękowe mieszane. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne czyli nerwica natręctw. Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne – ostra reakcja na stres (ASD), zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD) i zaburzenia adaptacyjne jak np. krótka reakcja depresyjna. Zaburzenia dysocjacyjne – do tej grupy należą między innymi amnezja dysocjacyjna, fuga dysocjacyjna i osłupienie dysocjacyjne (stupor). Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną – między innymi zaburzenie somatyzacyjne czy hipochondryczne. Inne zaburzenia nerwicowe – neurastenia i zespół depersonalizacji-derealizacji. 2. Przyczyny zaburzeń lękowych Każde z tych zaburzeń ma inne objawy i przebieg oraz konkretne przyczyny, które należy rozpatrywać dla każdego chorego oddzielnie, śledząc jego historię życia. Istnieje natomiast kilka koncepcji, które rozpatrują ogólne przyczyny zaburzeń lękowych. Konkretna przyczyna zaburzeń lękowych jest nieznana, ale z całą pewnością na ich wystąpienie nie mają wpływu słaby charakter lub złe wychowanie. Kolejne badania sugerują, że wiele zaburzeń psychicznych jest spowodowanych kilkoma czynnikami, między innymi zmianami w mózgu i stresem. Podobnie jak cukrzyca, zaburzenia lękowe mogą być wywołane przez brak równowagi chemicznej w ciele człowieka. Badania wykazały, że ostry lub długotrwały stres może zmienić równowagę substancji chemicznych odpowiedzialnych za kontrolowanie nastroju. Inne analizy dowiodły, że u osób dotkniętych zaburzeniami lękowymi występują zmiany w konkretnych strukturach mózgu, które kontrolują pamięć i nastrój. Przeprowadzone badania pomogły ustalić, że silny lęk może być dziedziczny, tak jak kolor włosów lub oczu. Również przeżyty szok lub trudne doświadczenie mogą wywołać zaburzenia lękowe u osób, które są podatne na problemy psychiczne. W większości przypadków zaburzenia lękowe zaczynają się w dzieciństwie, podczas pokwitania lub tuż po nim. Na zaburzenia lękowe bardziej narażone są kobiety. Jak mózg przetwarza informacje o zagrożeniu? Warto wiedzieć jak od strony fizjologicznej wygląda u człowieka reakcja na stres. Według badań LeDoux z 2000r. wiadomo, że w mózgu istnieją dwie drogi przetwarzania informacji o zagrożeniu. Po pierwsze droga szybka – niezwykle ważna w sytuacjach kiedy nie ma czasu na zastanowienie się nad sytuacją. W tym przypadku sygnał świadczący o spostrzeżeniu przez nas zagrażającej życiu sytuacji jest przesyłany z kory wzrokowej do części wzrokowej wzgórza i od razu do ciała migdałowatego, które uruchamia szybką reakcję (szybka decyzja o podjęciu walki z zagrożeniem lub ucieczce i towarzyszące temu reakcje fizjologiczne organizmu takie jak wzrost tętna i ciśnienia krwi czy szybkie bicie serca). Drugą drogą jest wolne przetworzenie informacji o zagrożeniu. Tutaj informacja z kory wzrokowej także przesyłana jest do części wzrokowej wzgórza, a następnie zamiast od razu do ciała migdałowatego, wędruje najpierw do kory mózgowej oraz hipokampa. W ten sposób uzyskujemy przemyślaną reakcję na daną sytuację. Skoro nasz mózg jest tak zaawansowaną maszyną, która odczucie strachu interpretuje uruchamiając aż dwie drogi przetwarzania informacji, jak to możliwe, że czasami pojawia się to nieadaptacyjne odczucie lęku? Według badań, może to być związane z nadpobudliwością ciała migdałowatego, które u niektórych może wydzielać zwiększoną ilość peptydu zwanego cholecystokininą. Inne badania wskazują na związki między występowaniem zaburzeń lękowych, a zaburzeniami szlaków procesów biochemicznych zachodzących na szlakach neuroprzekaźnikowych w mózgu. Wiadomo zatem, że zaburzenia lękowe są w dużej mierze spowodowane przez czynniki biologiczne. Jednak nie można stwierdzić, że są to ich jedyne przyczyny. W koncepcjach behawiorystycznych wskazuje się, że różne reakcje człowieka są efektami uczenia się poprzez warunkowanie klasyczne (polegające na współwystępowaniu różnych sytuacji) oraz warunkowanie instrumentalne ( polegające na nagradzaniu i karaniu za pewne zachowania). W przypadku warunkowania klasycznego jeżeli lęk wielokrotnie wystąpi np. w sytuacji kiedy spotykamy groźnego psa, który stoi pod drzewem, po pewnym czasie możemy zacząć bać się drzewa. Takie zjawisko nazywa się generalizacją i może wyjaśniać powstawanie np. fobii. Jak już wiemy, zaburzenia lękowe polegają na występowaniu nieadekwatnego do sytuacji lęku w sytuacjach, które nie są rzeczywistym zagrożeniem. Jest również wiele rodzajów zaburzeń lękowych. Warto jednak znać charakterystyczne objawy fobii oraz zespołu stresu pourazowego, ponieważ są to zaburzenia często przedstawiane w kulturze, ale nie zawsze w prawidłowy sposób. 3. Zespół lęku uogólnionego Lęk uogólniony może być objawem zaburzenia depresyjnego. Ujawnia się bez szczególnej przyczyny, z niewiadomych powodów. Atakuje w sytuacjach, które normalnie go nie wywołują. Chorzy na zaburzenia lękowe zaczynają odczuwać dziwne napięcie, niepokój. Najczęściej wskazują, że dolegliwości lokalizują się w nadbrzuszu lub w klatce piersiowej. Chory zaczyna być nadpobudliwy, jego ruchy są bardziej gwałtowne, szybkie. Osoby chorujące na zaburzenia lękowe boją się nie tego co się dzieje, ale tego co ma się stać za chwile. Cierpią na bezsenność. Kiedy już zapadną w sen, to jest on niespokojny i przerywany. Zaburzenia lękowe powodują zaburzenia koncentracji. Pojawiają się myśli samobójcze. Jeśli lęk i pobudzenie są duże, wówczas istnieje duże prawdopodobieństwo, że dojdzie do próby samobójczej. Lęk jako tzw. maska depresji – chory nie odczuwa smutku i obniżonej aktywności. Najczęściej odczuwa napady lękowe i uogólniony lęk. 4. Lęk a depresja Depresja może napędzać zaburzenia lękowe, a zaburzenia lękowe mogą prowadzić do depresji. Nerwicowe objawy somatyczne, napady paniki, długotrwały lęk mogą przerodzić się w apatię, zniechęcenie oraz prowadzić do pogorszenia nastroju. Depresja, która ujawnia się poprzez zaburzenia lękowe nazywana jest dystymią. Jej cecha charakterystyczna są wahania nastroju. Depresja jest przewlekła, ale niezbyt nasilona. 5. Zaburzenia lękowe w przebiegu fobii Lęk, który występuje w fobiach, przejawia się dwojako: chory może doznawać ataków paniki przy zetknięciu z obiektem fobii lub może unikać sytuacji, w których istnieje jakiekolwiek prawdopodobieństwo zetknięcia z danym obiektem. To oznacza, że chory doznaje lęku w pewnych określonych sytuacjach lub przy zetknięciu z pewnymi przedmiotami, które obiektywnie nie są niebezpieczne. Istnieje kilka rodzajów fobii: Agorafobia – zwykle mówi się, ze jest to lęk przed otwartą przestrzenią, ale nie jest to do końca prawda. W rzeczywistości, chory na agorafobię, raczej boi się sytuacji, w których ma do czynienia z tłumem ludzi i utrudnioną drogą ucieczki z danego miejsca, niż samej przestrzeni co wiąże się z tym, że w razie potrzeby, nikt nie udzieliłby mu pomocy. Oznacza to, że lęk głównie występuje w sytuacjach, gdzie obecny jest tłum ludzi, w miejscach publicznych, przy oddaleniu się od domu oraz podczas podróżowania samemu. Fobie społeczne – związane są najczęściej z lękiem przed oceną ze strony innych, zazwyczaj w niewielkich grupach ludzi, który powoduje unikanie sytuacji społecznych. Ten rodzaj fobii może mieć charakter ograniczony np. lęk przed jedzeniem w miejscach publicznych lub charakter rozlany czyli unikanie wszelkich sytuacji społecznych (poza przebywaniem w kręgu najbliższych). Zwykle charakterystyczna jest niska samoocena chorego i strach przed krytyką. Fobie specyficzne – są to fobie, które wiążą się ze specyficznymi sytuacjami (np. latanie samolotem), przedmiotami, zwierzętami. Zetknięcie z taką sytuacją wywołuje u chorego atak paniki. Nazwa fobii - Obiekt wywołujący lęk: Akrofobia - Wysokość; Algofobia - Ból; Arachnofobia - Pająki; Hipsofobia - Głębokość; Monofobia - Samotność; Pirofobia - Ogień; Mysofobia - Zarazki, brud. 6. Zaburzenia lękowe a zespół stresu pourazowego Przedstawiane często w filmach zaburzenie stresu pourazowego czyli PTSD (Posttraumatic Stress Disorder) rozpoznaje się gdy u osoby powstaje opóźniona ( w ciągu 6 miesięcy od wydarzenia) lub przedłużająca się reakcja na wydarzenia stresowe o wyjątkowo zagrażającym lub traumatycznym charakterze. Najczęściej przedstawia się to zaburzenie w odniesieniu do żołnierzy walczących na wojnie, jednak wydarzenia traumatyczne to nie tylko wojna. Należą do nich również katastrofy naturalne takie jak powodzie, huragany i trzęsienia ziemi oraz katastrofy spowodowane przez człowieka (wypadki, pożary i skażenie środowiska), także zdarzenia związane z przemocą i agresją czyli wojny i działania polityczne (np. tortury) oraz agresja w postaci przemocy fizycznej, napadów czy gwałtów. W przebiegu PTSD pojawiają się epizody ponownego przeżywania wydarzenia w natrętnych wspomnieniach lub snach, otępienie uczuciowe, odizolowanie od innych ludzi, niereagowanie na innych ludzi oraz brak umiejętności odczuwania przyjemności. Do tego charakterystyczne jest stałe pobudzenie, czuwanie i bezsenność. Często występują także myśli samobójcze, a czasami również napady paniki w sytuacjach nagłego przypomnienia traumatycznego wydarzenia. 7. Jak leczyć zaburzenia lękowe? W ciągu ostatnich dwudziestu lat dokonał się znaczny postęp w dziedzinie zaburzeń lękowych. Leczenie jest uzależnione od rodzaju zaburzenia. Zwykle stosowane są leki łagodzące objawy lękowe. Są to antydepresanty oraz leki uspokajające, na przykład produkt firmy PAMPA − Nerwonal. Doustne krople Nerwonal są dostępne bez recepty, mogą stosować je osoby dorosłe oraz dzieci powyżej 12. roku życia. Lek należy rozpuścić w wodzie lub cukrze. Jednorazowa dawka to 30-40 kropli. Krople Nerwonal w łagodny sposób uspokajają i koją nerwy. Zobacz też: Osoby cierpiące na zaburzenia lękowe powinny skorzystać również z psychoterapii, która pomaga poradzić sobie z chorobą. Rozmowy ze specjalistą pomagają lepiej zrozumieć zaburzenia lękowe i uporać się z nimi. Pacjenci mogą wziąć udział także w terapii poznawczo-behawioralnej. Za jej pomocą można rozpoznać i zmienić pewne wzorce zachowań, które przyczyniają się do stanów lękowych. Korzystne dla chorych mogą się okazać również zmiany w diecie i trybie życia, a także terapia relaksacyjna. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

.

uk47w33ucm.pages.dev/686

uk47w33ucm.pages.dev/717

uk47w33ucm.pages.dev/22

uk47w33ucm.pages.dev/401

uk47w33ucm.pages.dev/994

uk47w33ucm.pages.dev/235

uk47w33ucm.pages.dev/206

uk47w33ucm.pages.dev/427

uk47w33ucm.pages.dev/211

uk47w33ucm.pages.dev/374

uk47w33ucm.pages.dev/463

uk47w33ucm.pages.dev/102

uk47w33ucm.pages.dev/686

uk47w33ucm.pages.dev/96

uk47w33ucm.pages.dev/528

leki na lęki forum