Czytelnia 11 sierpnia Święta Klara, dziewica Klara urodziła się w Asyżu w 1193 lub 1194 r. Była najstarszą z trzech córek pana Favarone z rycerskiego rodu Offreduccio i jego żony Ortolany. Jej matka, podczas ciąży, w trakcie modlitwy usłyszała słowa: "Nie bój się, gdyż to dziecko zabłyśnie swym życiem jaśniej niż słońce!" Pod wpływem tych słów nadała dziewczynce imię Klara (z języka łacińskiego clara - jasna, czysta, sławna). Klara wzrastała w atmosferze miłości i pobożności. Gdy miała 12 lat, w Asyżu zaczął swą działalność Jan Bernardone, przyszły św. Franciszek. Z czasem zaczął zdobywać ludzi, którzy poświęcali swe życie Bogu. Klara często spotykała się z nim, by zrozumieć jego słowa. Rodzice, zamożni mieszczanie, daremnie dwa razy usiłowali wydać córkę za mąż. Klara poprosiła bowiem Franciszka, by zwrócił się z prośbą do biskupa Asyżu, aby mogła stać się siostrą Braci Mniejszych. W Niedzielę Palmową 28 marca 1212 r. z całą rodziną poszła do pobliskiego kościoła. Po poświęceniu palm każdy odbierał palmę z rąk biskupa. Biskup Gwidon podszedł jednak sam do Klary i wręczył jej palmę - był to umówiony wcześniej znak zgody. Tej samej nocy dziewczyna wymknęła się z domu, by oddać życie Chrystusowi. Z rąk św. Franciszka otrzymała zgrzebny habit i welon zakonny. Po pewnym czasie przyłączyła się do niej jej siostra, bł. Agnieszka. Klara odmówiła powrotu do domu swoim krewnym, którzy przyjechali, by ją do tego przekonać. Franciszek wystawił siostrom mały klasztor przy kościółku św. Damiana. Pierwszą jego ksienią została Klara. Franciszek bardzo cieszył się z powstania tej rodziny żeńskiej. Kiedy bowiem bracia byli zajęci życiem apostolskim, siostry miały dla nich stanowić zaplecze pokuty i modlitwy. Zakon nosił nazwę Pań Ubogich, potem nazwano je II Zakonem, a popularnie klaryskami. W 1215 roku Innocenty III nadał zakonowi Klary "przywilej ubóstwa". Siostry nie mogły posiadać żadnej własności, a powinny utrzymywać się jedynie z pracy swoich rąk. Odtąd San Damiano stało się kolebką nowego Zakonu. Wstępowały do niego głównie córki szlacheckie, pozostawiając wszystko i wybierając skrajne ubóstwo. Swoje żarliwe modlitwy Klara wspierała surowym życiem, częstymi postami i nocnymi czuwaniami. Dokonywała już za życia cudów - cudownie rozmnożyła chleb dla głodnych sióstr, uzdrawiała je, wyjednała im opiekę Jezusa. Pod koniec życia doznała cudownej łaski; kiedy bowiem nadeszła noc Narodzenia Pańskiego, osłabiona i chora Klara pozostała na swym posłaniu. Otrzymała jednak łaskę widzenia i słyszenia Pasterki, odprawianej w pobliskim kościele z udziałem Franciszka i jego braci. Z tego też powodu św. Klara została patronką telewizji. Po śmierci św. Franciszka cały trud utrzymania zakonu spadł na jej barki. Klara w klasztorze św. Damiana żyła przez 42 lata. Wyczerpujące posty, umartwienia i czuwania spowodowały, że 11 sierpnia 1253 r. umarła. Następnego dnia odbył się jej uroczysty pogrzeb, któremu przewodniczył papież Innocenty IV. Jej ciało złożono w grobie, w którym przedtem spoczywało ciało św. Franciszka. Już dwa lata później Aleksander IV, po zebraniu koniecznych materiałów kanonizacyjnych, ogłosił ją świętą. Papież dokonał jej uroczystej kanonizacji w Anagni w 1255 roku. Ikonografia najczęściej przedstawia św. Klarę z monstrancją w ręku. Podanie bowiem głosi, że w czasie najazdu Saracenów na Asyż Klara miała ich odstraszyć Najświętszym Sakramentem, który wyniosła z kościoła. Blask płynący z Hostii miał jakoby porazić wroga i zmusić go do ucieczki. Legenda powstała zapewne na tle szczególnego nabożeństwa, jakie miała św. Klara do Eucharystii. Więcej informacji: Franciszkanie Pisma św. Franciszka z Asyżu i św. Klary św. Klara z Asyżu Pisma Reguła św. Klary, dziewicy Testament św. Klary, dziewicy Błogosławieństwa św. Klary, dziewicy Pierwszy list do św. Agnieszki Praskiej Drugi list do św. Agnieszki Praskiej Trzeci list do św. Agnieszki Praskiej Czwarty list do św. Agnieszki Praskiej List do Ermentrudy z Bruges Jan Paweł II List z okazji 800-lecia urodzin św. Klary11 sierpnia 1993 r. Jan Paweł II List na 750. rocznicę śmierci św. Klary9 sierpnia 2003 r. Prowincjałowie Rodzin Franciszkańskich w Polsce List z okazji 750-lecia śmierci św. Klary Benedykt XVI Św. Klara z AsyżuAudiencja generalna, 15 września 2010 r. Wirtualny Czasopis Francesco Klara - brat mniejszy z Asyżu Św. Klara z Asyżu Marcin Jakimowicz I wszystko jasne Polonia Christiana Św. Klara z Asyżu Lustereczko, powiedz przecie Alicja Wysocka W świecie Franciszka i Klary Franciszkańskie Centrum Młodzieżowo-Powołaniowe Święta Klara z Asyżu Roland Prejs OFMCap Klara z Asyżu Siostry klaryski Św. Klara s. Salomea Ewa Pabian OSC Święta Klara ks. Władysław Hozakowski Święta Klara, dziewica Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.) Żywot św. Klary, ksieni Siostry Klaryski Serwis internetowy sióstr Klarysek s. Bonawentura Klauzurowa krata nie oddziela nas od życia Giambattista Montorsi Święta Klara z Asyżu - nauczycielka życia Niniejszy tom przeznaczony jest dla wszystkich, którzy pragną zaczerpnąć i skorzystać z bogactwa studni duchowości franciszkańskiej od jej początków. Można tego dokonać udając się jedynie do źródeł, a w szczególności do świętej Klary, która była pierwszą osobą podążającą za św. Franciszkiem. Autor przedstawia św. Klarę - dokumentując swoje tezy obszernymi fragmentami Źródeł Franciszkańskich - w ciągłej konfrontacji do świętego Franciszka. Nie można dostatecznie zrozumieć Franciszka bez znajomości postaci świętej Klary. Fabrizio Costa Święta Klara i święty Franciszek (+ DVD) To wspaniała, barwna i z rozmachem zrealizowana opowieść, która - w odróżnieniu od innych filmów o św. Franciszku - ma dwóch równorzędnych bohaterów. Reżyser równolegle rozwija opowieść o Klarze i Franciszku, poczynając od przypadkowego spotkania przyszłych świętych Kościoła katolickiego, aż do śmierci św. Franciszka. Znakomitą, przejmującą kreację stworzyła w miniserialu Maria Palma Petruolo w roli św. Klary. Rando Giuseppina Święta Klara - głos pośród ciszy Fascynująca dzięki wyjątkowej osobowości i wrażliwości duszy - taka jest postać Klary. Świętej, której przesłanie pozostaje do dziś niezwykle aktualne. Opisując koleje losów św. Klary z Asyżu, Autorka stara się, przy wiernym odtworzeniu tła historycznego i środowiskowego, przedstawić ją nie tyle jako świętą, lecz jako średniowieczną panią poszukującą prawdy, sprawiedliwości, piękna, dobra i miłości absolutnej. Elżbieta Sander OSC Ja, Klara "Tomik ten pisałam przede wszystkim dla siebie. W trakcie układania zdania po zdaniu przeżyłam wspaniałą przygodę spotkania ze Świętą, którą - jak złudnie myślałam wcześniej - znałam dość dobrze. Jest tak wiele przestrzeni w bogatym sercu Klary... Odkryte głębiny starałam się, chociaż w części (jeśli tylko znalazłam odpowiednie słowa), przelać na papier". Niewielkich rozmiarów książeczka o powołaniu i życiu zakonnym św. Klary, napisana przez jedną z jej współczesnych sióstr. Książka jest wynikiem nocnych rozważań nad tą Miłością, którą głosiła zarówno św. Klara, jak i św. Franciszek z Asyżu. Madeline Pecora Nugent Św. Klara z Asyżu - oblubienica ubogiego Chrystusa Dzięki tej pięknej biografii poznamy historię św. Klary i jej sióstr. Natchniona działalnością św. Franciszka i jego ideałem świętego ubóstwa, Klara odrzuciła wszelkie ziemskie dobra, żeby podążyć za Chrystusem. Ta decyzja wywołała konflikt z rodziną i sprawiła, że przyszłość młodej, szlachetnie urodzonej damy stanęła pod znakiem zapytania, ale Klara nie wahała się ani chwili. Wiesław Block Połowie mej do listów św. Klary z Asyżu Klara jest zwierciadłem św. Franciszka, jest nim w jego kobiecym wydaniu. Czy oznacza to, że Klara pozostawała tylko pod wpływem Franciszka i nie miała żadnego wpływu na niego i pozostałych braci czy wreszcie na cały ruch franciszkański? Święta, która nie tylko za swego życia, ale i przez wieki historii zamknięta w gniazdku ubóstwa, pozostawała w nim ukryta i niezauważona aż do współczesnych nam dni! Dopiero ostatnie pół wieku przyniosło niespotykane jak do tej pory ożywienie studiów i poszukiwań dotyczących postaci św. Klary. Te studia pozwalają nam odkrywać nowe oblicze Ksieni z San Damiano. Wskazują na kobietę o własnej osobowości, o typowych tylko dla niej cechach charakteru, wskazują na kogoś, kto nie pozostaje w cieniu, ale jest w stanie przez wiele lat nie tylko przewodzić wspólnocie kobiet, ale nadać jej cechy charakterystyczne, tryskające świeżością ducha w średniowiecznym Kościele i stanowiące nowoć nawet dla wspólnoty braci. Kajetan Ambrożkiewicz OFMCap Pisma św. Franciszka i św. Klary z Asyżu Pierwsze w historii wydanie łacińsko-polskie wszystkich zachowanych i uznanych przez współczesną krytykę naukową za autentyczne pism św. Franciszka i św. Klary. Podejmujemy się edycji dwujęzycznej głównie dlatego, że prawie wszystkie znane nam teksty obojga świętych powstały w łacinie i w tymże języku były przez wieki przekazywane w rękopisach, a potem i drukiem. Św. Franciszek, chociaż - jak sam mówił o sobie - było człowiekiem prostym i niewykształconym, jednak znał łacinę na tyle, by ją zrozumieć i wyrażać w niej na piśmie swoje myśli. Świadczą o tym dwa zachowane do dziś jego autografy. Otrzymując jego pisma w oryginalnej postaci, Czytelnik ma szansę głębiej i owocniej poznać mądrość i bogactwo duchowości św. Franciszka. Marek Sykuła OFMConv Testamenty św. Franciszka i św. teologiczno-duchowe Najnowsze tłumaczenie testamentów św. Franciszka i św. Klary opatrzone komentarzem teologiczno-duchowym jednego z najwybitniejszych młodych badaczy duchowości franciszkańskiej. Autor charakteryzuje obydwa testamenty omawiając każdy osobno: jego tytuł, czas i okoliczności powstania oraz autentyczność i istotne elementy charyzmatu zakonów franciszkańskich. Omawia kwestie pokrewieństwa obydwu tekstów w zakresie języka, teologii i duchowości. Wskazuje które elementy nauczania Franciszka przejmuje Klara, a które pomija, bądź twórczo rozwija i dostosowuje. Które elementy są wspólne, a które rozbieżne bądź przeciwstawne? Rafaela Papacz, Wiesław Block Ikona św. Klary z Asyżu: symbolika i duchowość Książka przybliża symbolikę i duchowe znaczenie średniowiecznej ikony św. Klary z Asyżu, powstałej w niedługim czasie po śmierci Ksieni z San Damiano na prośbę jej pierwszej następczyni, Benedykty. Twórca dzieła, zwany Mistrzem od św. Klary, opierając się na powstałym w latach 1255-1257 życiorysie Świętej pióra Tomasza z Celano, obok postaci Klary przedstawia na ikonie osiem scen z jej życia. Autorzy nie tylko dokładnie opisują - powołując się na teksty źródłowe - treść i wymowę poszczególnych wydarzeń, ale zestawiają je w różnorakich kluczach, próbując wydobyć znaczenie łączących je związków. Sergiusz M. Bałdyga OFM Ikona świętej Klary To zachęta do poznania niezwykłej postaci, jaką była św. Klara z Asyżu. Osiem scen z jej życia opowiada o historii powołania młodej Asyżanki, a cztery z nich ukazują charyzmat kobiecego oblicza franciszkanizmu. "Roślinka" św. Franciszka to jednocześnie kobieta nowa - matka, ksieni i prawodawca. Czytanie ikony pozwala zbliżyć się nie tylko do osoby św. Klary, ale również umożliwia czerpanie z jej wyjątkowego daru kontemplacji oraz uczy odkrywać w Duchu Pańskim wolę Boga. Zaletą tego wydania jest dodatkowa rozkładana strona, umożliwiająca podczas lektury widzenie całej ikony św. Klary. Dzięki niewielkim rozmiarom możesz tę książeczkę wszędzie ze sobą zabrać. Annerose Sieck Mistyczki. Historie kobiet niezwykłych Fascynujące opowieści o mistyczkach, wizjonerkach i prorokiniach. Autorka przedstawia historie niezwykłych kobiet z czasów średniowiecza i wczesnej nowożytności, które wykraczały poza ówczesne kulturowe role i schematy. Opowiada o ich głębokiej wierze, odwadze i ogromnej determinacji w poszukiwaniach duchowych. Przybliża również pisma, w których przekazały one swe intrygujące wizje i osobiste doświadczenia spotkania z Bogiem. Wśród bohaterek jej książki są święte uznane za doktorów Kościoła, jak św. Hildegarda z Bingen, św. Katarzyna ze Sieny, św. Teresa z Avila czy postaci tak znane, jak św. Brygida Szwedzka czy św. Klara z Asyżu, ale także te nieco może zapomniane, jak św. Maria z Oignies, św. Julianna z Cornillon czy bł. Beatrycze z Nazaretu, których historie i osobowości są równie fascynujące. Ostatnia aktualizacja: Ponadto dziś także w Martyrologium: W Evreux, we Francji - św. Tauryna, biskupa. Żył pod koniec IV lub na początku V stulecia. Wcześnie wpisano go do martyrologiów. Przy jego grobie powstało opactwo, które od roku 1636 należało do sławnej kongregacji maurynów. W Cambrai, we Francji - św. Gaugeryka, biskupa. W roku 614 uczestniczył w synodzie paryskim. Diecezją kierował ponoć przez 40 lat. Zmarł w roku 625. Jego kult szybko zatoczył szerokie kręgi. oraz:św. Aleksandra, biskupa w Komanie (+ 250); św. Ekwicjusza, opata (+ 571); św. Rufina, biskupa (+ koniec III w.); św. Tyburcjusza, męczennika (+ 288)
Niekiedy młodzież szuka patronki do bierzmowania wśród świętych charakteryzujących się wyjątkowo nietypowymi imionami. Jest to również ciekawy klucz wyboru pod warunkiem, że nie będzie to jedyny czynnik. Patronki do bierzmowania – nietypowe i rzadkie imiona do bierzmowania żeńskie.Przygotowanie do Sakramentu Bierzmowania . Obrzęd nałożenia (przekazania, wręczenia?) Krzyża. I. Forma nabożeństwa podczas Drogi Krzyżowej w Wielkim Poście. W uroczystości obrzędu nałożenia krzyża uczestniczą kandydaci do bierzmowania wraz ze swoimi bliski (rodzicami, świadkami do bierzmowania). Droga Krzyżowa powinna być
11 sierpnia 2018PolskaŚw. Klara wraz ze św. Franciszkiem dała początek wielkiej rodzinie zakonu franciszkańskiego. Oboje byli niezrównanym przykładem duchowej przyjaźni i radykalnie ewangelicznego życia. Święta jest patronką dziennikarzy i pracowników telewizji. Dziś jest jej wspomnienieŚw. Klara urodziła się w 1194 r. w zamożnej rodzinie mieszczańskiej. Rodzice kilkakrotnie próbowali wydać ją za mąż, ale Klara zafascynowana przykładem św. Franciszka, chciała prowadzić życie podobne jak on. Mając 17 lat uciekła z domu i z rąk św. Franciszka przyjęła zgrzebny habit zakonny. Wkrótce dołączyło do niej kilka innych kobiet. Razem utworzyły przy kościele św. Damiana pierwszy klasztor, którego przełożoną została Klara. Święta dbała szczególnie o to, by zakon zachował swoją specyfikę, to znaczy skrajne ubóstwo i prostotę życia. Miała ogromne nabożeństwo do Męki Pańskiej i Eucharystii. Przez swoją modlitwę i osobiste zabiegi sprawiła – jak przekazują podania – że w 1240 i 1241 r. Saraceni odstąpili od oblegania Asyżu. Klara zmarła w 1253 r. i w dwa lata później została ogłoszona świętą przez papieża Aleksandra IV. Relikwie Świętej spoczywają w Asyżu, w bazylice pod jej wezwaniem. Z kilkunastu pism jakie pozostawiła po sobie wynika, że doświadczała stanów mistycznych, choć przeżywała je w sposób niezwykle dyskretny. Dziełem św. Klary jest kontemplacyjny zakon klarysek, które tworzą modlitewne i pokutne “zaplecze” dla apostolskiej działalności franciszkanów. Obecnie na świecie jest ponad 10 tysięcy żyjących w klauzurze sióstr. W Polsce w 5 klasztorach żyje ich ok. 120. Papież Jan Paweł II kanonizował 16 czerwca 1999 r. w Starym Sączu bł. Kingę, księżną, która ufundowała klasztor klarysek w Starym Sączu, a po śmierci męża sama do niego wstąpiła. Ponadto Kościół czci dwie inne polskie klaryski: bł. Jolantę, rodzoną siostrę św. Kingi i bł. Salomeę, która w 1245 r. sprowadziła zakon do Polski. W 1958 r. papież Pius XII ogłosił św. Klarę patronką telewizji. Dlaczego wybór padł na świętą z Asyżu, wyjaśnia jej żywot, napisany przez Tomasza z Celano. W dzień Bożego Narodzenia, matka Klara została sama w celi, gdyż zachorowała i ubolewała, że nie może brać udziału w śpiewaniu oficjum na cześć Pana Jezusa. Wówczas usłyszała melodie rozbrzmiewające w kościele św. Franciszka – psalmodię braci, ich śpiew, dźwięk organów w oddalonej świątyni. Zobaczyła nawet sam żłóbek Pana. Gdy nazajutrz rano przyszły jej współsiostry, powiedziała im, że dzięki łasce Jezusa słyszała i widziała wszystkie obrzędy, jakie dokonywały się tej nocy w kościele św. Franciszka. KAI/al W czasie nocy Narodzenia Pańskiego, gdy Klara była chora i musiała pozostać w łóżku, dostała łaskę widzenia i słyszenia Pasterki, odprawianej przez Franciszka i braci w pobliskim kościele. Z tego powodu została ona patronką telewizji. Klara żyła w klasztorze św. Damiana przez 42 lata, a po śmierci św. Wybór imienia do bierzmowania jest przyjemną częścią przygotowań do przyjęcia sakramentu, jednak niektórym może sprawiać problemy. W związku z tym, że bierzmowanie przyjmuje się raz w życiu, wybór patrona staje się poważną kwestią. Tradycja nadawania nowych imion podczas sakramentu pochodzi z Biblii, dlatego wybór jest ograniczony do imienia świętego lub błogosławionego. Jakie imię patrona jest najlepsze? Podpowiadamy. Zobacz film: "Prawidłowy przyrost masy ciała w ciąży" spis treści 1. Dlaczego do bierzmowania trzeba wybrać imię? 2. Jakie imię do bierzmowania wybrać? 3. Żeńskie imiona świętych 4. Męskie imiona świętych rozwiń 1. Dlaczego do bierzmowania trzeba wybrać imię? Tradycja nadania nowych imion w trakcie przystępowania do sakramentu została zaczerpnięta z Pisma Świętego, które opisuje, jak często Jezus nadawał nowe imiona osobom stającym się jego uczniami. Bierzmowanie to jeden z sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w Kościele katolickim, prawosławnym i anglikańskim. Zgodnie z tradycją chrześcijańską bierzmowanie uważane jest za drugi po chrzcie sakrament inicjacji chrześcijańskiej. 2. Jakie imię do bierzmowania wybrać? Wybór imion do bierzmowania jest imponujący, jednak nie może być to dowolne imię. Kościół dopuszcza tylko imiona świętych i błogosławionych. Przed podjęciem decyzji warto więc zapoznać się z listą świętych, dowiedzieć się czegoś o nich, a także sprawdzić, czemu i komu patronują – to na pewno ułatwi wybór. Warto wybrać imię świętego, którego uznaje się za wzór do naśladowania – staje się on bowiem patronem. Oznacza to, że wybierając imię do bierzmowania, nie powinno się kierować atrakcyjnością czy brzmieniem imienia, ale życiem osoby, która je nosiła. Weź pod uwagę również swoje cechy charakteru: jeśli lubisz naturę i zwierzęta, twoim idealnym patronem będzie święty Franciszek z Asyżu, jeśli chcesz być strażakiem, rozważ ich patrona, czyli święty Floriana. Nie ulega jednak wątpliwości, że istnieją pewne mody, jeśli chodzi o imiona do bierzmowania. Męskie imiona świętych, tak jak i żeńskie w mniejszym lub wiekszym stopniu przypadają do gustu bierzmowanym, a my prezentujemy najpopularniejsze imiona w Polsce. 3. Żeńskie imiona świętych Wybierając imię na bierzmowanie, warto zapoznać się z życiorysem danego patrona. Być może ze święta Agatą łączy Cię więcej niż ze świętą Anną. Lista najpopularniejszych imion żeńskich na bierzmowanie przedstawia się następująco: Agata – patronka sztuki, artystów, kominiarzy, pielęgniarek Agnieszka – patronka dziewic, narzeczonych, dzieci, panien Anastazja – patronka cenzorów Anna – patronka matek, gospodyń domowych, wdów, stolarzy Apolonia – patronka dentystów Barbara – patronka górników, dobrej śmierci Blandyna – patronka pomocy domowych Cecylia – patronka muzyków Daria – patronka sędziów Elżbieta – patronka matek i żon Eulalia – patronka żeglarzy Felicyta – patronka kobiet Filomena – patronka zdających egzaminy Franciszka – patronka emigrantów Genowefa – patronka dziewic Gertruda – patronka podróżników, pielgrzymów Helena – patronka farbiarzy Hildegarda – patronka językoznawców Irena – patronka dziewcząt Jadwiga – patronka Polski i Śląska Joanna – patronka pracowników radia i telewizji Katarzyna – patronka chorych Kinga – patronka górników kopalni soli Klara – patronka radia i telewizji Klotylda – patronka notariuszy Krystyna – patronka młynarzy Kunegunda – patronka ciężarnych Lidia – patronka farbiarzy Łucja – patronka niewidomych Magdalena - patronka zakonów żeńskich, kobiet i osób kuszonych Małgorzata – patronka bezpłodnych kobiet Maria – patronka młodzieży, aktorów Marta – patronka gospodyń domowych Monika – patronka wdów Otylia – patronka chorych na choroby gardła Paulina – patronka młynarzy Rozalia – patronka chorych na choroby zakaźne Róża – patronka kwiaciarek Rita – patronka spraw beznadziejnych Sabina – patronka gospodyń domowych Stefania – patronka poszukiwaczy skarbów Teresa – patronka Hiszpanii Urszula – patronka nauczycielek Weronika – patronka praczek Zdzisława – patronka młodych małżeństw Pamiętaj, że to nie wszystkie imiona i zawsze warto sięgnąć do "Żywota świętych", aby poznać historię swojej patronki. Znaczenie imion możesz sprawdzić w imienniku 4. Męskie imiona świętych Lista imion męskich, podobnie jak żeńskich, jest długa: Adrian – patron strażników więziennych Alfons – patron adwokatów Andrzej – patron zakochanych Antoni – patron małżeństw Bartłomiej – patron rybaków Benedykt – patron architektów Bernard – patron alpinistów Błażej – patron lekarzy Bonawentura – patron dzieci Brendan – patron żeglarzy Brunon – patron obłąkanych Cyryl – patron Europy Damian – patron farmaceutów Dionizy – patron strzelców Dominik – patron ministrantów Dyzma – patron złodziei Eustachy – patron myśliwych Fabian – patron garncarzy Filip – patron cukierników Florian – patron strażaków Franciszek – patron pisarzy Gabriel – patron kleryków Grzegorz – patron uczniów, studentów Henryk – patron drwali Hipolit – patron personelu więziennego Hubert – patron myśliwych Ignacy – patron dzieci Izydor – patron informatyków Jakub – patron szpitali Jan – patron aptekarzy Jerzy – patron żołnierzy Joachim – patron małżeństwa Józef – patron więźniów Kajetan – patron bankowców Kamil – patron chorych Klaudiusz – patron rzeźbiarzy Korneliusz – patron chorych na grypę Krzysztof – patron kierowców Leon – patron muzyków Ludwik – patron fryzjerów Łukasz – patron chirurgów Maciej – patron cukierników Maksymilian – patron abstynentów Marcin – patron krawców Marek – patron prawników Michał – patron radiologów Mikołaj – patron gorzelników Nikodem – patron grabarzy Onufry – patron pielgrzymów Pankracy – patron dzieci Patryk – patron fryzjerów Paweł – patron teologów Piotr – patron rybaków Rafał – patron lekarzy Robert – patron katechetów Sebastian – patron inwalidów wojennych Seweryn – patron właścicieli winnic Stanisław – patron Polski Szczepan – patron tkaczy Szymon – patron beznadziejnych przypadków Tomasz – patron szkół Tymon – patron rzeźbiarzy Urban – patron ogrodników Walenty – patron epileptyków Wawrzyniec – patron szklarzy Wit – patron głuchoniemych Wojciech – patron Polski Zenon – patron żebraków Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Więcej na ten temat przeczytasz w artykule: Imiona świętych, święte imiona żeńskie i męskie. polecamy Dlaczego do bierzmowania wybrałam imię Weronika ? Mam odpowiedzieć na to pytanie (bo to imię wybrałam) ale nie wiem jak bo chce Weronika bo mi się imię podoba =P. chodzi o tą Weronikę która otarła twarz Jezusowi jest patronką fotografów, gospodyń parafialnych, szwaczek, tkaczy i kupców. Jest również orędowniczką w przypadku Bierzmowanie to dla chrześcijan jeden z najważniejszych sakramentów, którego celem jest umocnienie wiary młodych ludzi. Do najważniejszych elementów przygotowań należy oczywiście wybór odpowiedniego patrona. W związku z tym roku dziewczyny przeglądają święte imiona żeńskie, aby znaleźć idealną propozycję dla siebie. Przy wyborze właściwej patronki do bierzmowania najczęściej bierze się pod uwagę przede wszystkim to, czym opiekuje się dana święta oraz czy imię zwyczajnie nam się podoba. Sprawdź, jakie są najładniejsze imiona żeńskie do bierzmowania! Imiona do bierzmowania damskie – jak wybrać? Zgodnie z tradycją chrześcijańską, bierzmowanie jest jednym z trzech sakramentów wtajemniczenia, a co za tym idzie – stanowi obok chrztu i przyjęcia komunii bardzo ważny moment w życiu duchowym wszystkich wiernych. Istotą bierzmowania jest przekazanie wiernym „Znamienia daru Ducha Świętego” i umocnienie ich wiary. W myśl zasad kościoła dzięki temu wydarzeniu chrześcijanin zbliża się do Chrystusa. Ze względu na ogromne znaczenie i wagę tego sakramentu w katolicyzmie przystępuje do niego młodzież w wieku 14-18 lat, która ma większą świadomość i może w pełni zrozumieć jego ważność. Dlatego też często bywa on nazywany sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej. Przyjęcie bierzmowania wymaga – podobnie jak inne sakramenty – odpowiedniego przygotowania. Jednem z najważniejszych jego elementów jest indywidualny wybór imienia, które zostanie kandydatowi nadane przez biskupa podczas ceremonii. Tradycja przyjmowania nowych imion pochodzi z Biblii i dlatego inspiracji można poszukiwać wyłącznie wśród świętych i błogosławionych kościoła katolickiego. Zwykle bierze się pod uwagę podstawowe czynniki, po pierwsze – szuka się świętego, który jest patronem bliskim naszemu sercu grup, spraw i wartości (np. nauki, ciężarnych czy matek). Imię do bierzmowania wybiera się także często ze względu na oryginalne czy estetyczne w indywidualnym odczuciu brzmienie. Jeśli ktoś nie potrafi się zdecydować, dobrym pomysłem może być sięgnięcie po imię jakiejś bliskiej osoby z rodziny (np. mamy, babci, cioci) i sprawdzenie, czy należało ono również do świętej. Przy okazji warto także sprawdzić, jaki był jej żywot i czemu/komu patronuje. Zobacz: Formuła spowiedzi dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Formuła pierwszej spowiedzi dla dzieci komunijnych Patronki do bierzmowania – które święte imiona dla dziewczyn są najciekawsze? Każdy wierny, który decyduje się na przyjęcie bierzmowania, powinien podejść do tego sakramentu z największą powagą. W związku z tym również wybór imienia powinien zostać dokonany w sposób przemyślany i dojrzały. Przede wszystkim poszukiwania należy rozpocząć od odnalezienia takiego świętego, którego życie i działalność wzbudza nasz podziw, a także stanowi inspirację i pewnego rodzaju wzór do naśladowania. Warto również wiedzieć, jakim sprawom, wartościom, grupom (np. matkom, pielęgniarkom) patronuje i kim się opiekuje, aby stała się również patronką bliskim nam kwestii. Podczas wyboru trzeba pamiętać, że w kościele katolickim wiele świętych może nosić to samo imię, a być patronką zupełnie czegoś innego. W związku z tym należy dokładnie sprawdzić, na którą dokładnie świętą się powołujemy. Patronki do bierzmowania – lista propozycji: Agata (Sycylijska) – chroni przed pożarami i ogniem, patronka sztuki, artystów, kominiarzy, nianiek, ludwisarzy, karmiących matek, pielęgniarek, również orędowniczka w chorobach piersi. Agnieszka (Rzymianka) – patronka dzieci, młodych panien i ogrodników. Amelia (z Temse) – patronka rolników i rybaków, często również proszona o pomoc przez ludzi szukających uzdrowienia przy obrażeniach rąk i (z Dalmacji) – patronka męczenników i wdów, a także tkaczy. Proszona o pomoc również w przypadkach chorób głowy i (sprawiedliwa) – patronka małżeństw, matek, wdów, piekarzy i żeglarzy, a także kobiet podczas – patronka stomatologów, dentystów, wierni często zwracają się do niej w przypadku bólu (z Nikomedii) – współpatronka archidiecezji katowickiej; patronka dobrej śmierci, a także takich grup zawodowych jak: górnicy, hutnicy, flisacy, marynarze, rybacy, żołnierze, kamieniarze, a także więźniów. Jest orędowniczką w przypadku burzy i czy z Rzymu – patronka chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów – imię oznacza tę, “która jest dobra”; patronuje – patronka młodych małżeństw, ogrodników, botaników i górników, a także panien młodych oraz Aragońska – patronka matek, żon, – patronka Rzymu, oblatów benedyktyńskich, kobiet i z Koryntu – czczona jako patronka osób niepijących alkoholu (abstynentów alkoholowych).Helena – patronka farbiarzy, wytwórców igieł i gwoździ, a także wstawienniczka o dobre zasiewy i obfite plony. Joanna – patronka lekarzy, małżeństw, rodzin, dzieci poczętych, matek w stanie z Moguncji – patronka Aleksandryjska – patronka nauki, paryskiej Sorbony, uniwersytetów, filozofów, filozofów chrześcijańskich, teologów, uczonych, nauczycieli, uczniów, studentek, dziewic, żon, mówców, adwokatów, notariuszy, bractw literackich, literatów, bibliotekarzy, drukarzy, zecerów, żeglarzy, woźniców, przewoźników, polskich kolejarzy, kołodziejów, garncarzy, garbarzy, młynarzy, piekarzy, prządek, szwaczek, krawcowych, powroźników, fryzjerów, modystek, zmagających się z bólem gardła i głowy, poszukiwaczy topielców, grzeszników, a także tzw. prostego z Asyżu – patronuje Asyżowi i Florencji, zakonowi klarysek i kapucynek, bieliźniarkom, hafciarkom oraz praczkom i osobom chorym na oczy, a także od roku 1956 radiu, telewizji i – patronuje niewidomym i niedowidzącym, proszącym o pomoc w chorobach oczu, pisarzom i chorym na – Magdalena – patronka dzieci, które mają trudności z chodzeniem, fryzjerów, kobiet, ogrodników, studentów i – patronka wielu kościołów w Polsce, a także kobiet zmagających się z – patronka matek i mądrości, a także młodzieży i – patronka w trudnych sprawach, gospodyń domowych, – patronka kobiet chrześcijańskich, matek, wdów, kobiet zamężnych, tych, które przeżywają kłopoty małżeńskie i nieudane małżeństwa, kobiet, które zawiodły się na dzieciach lub mają z dziećmi kłopoty, kobiet będących ofiarami cudzołóstwa, alkoholizmu, złorzeczeń i oszczerstw. Do niej odprawia się modlitwy w intencji ratowania duszy dziecka, z Nikomedii – orędowniczka o dobre stosunki między małżonkami. Patronka rolników zajmujących się uprawą Rzymianka – patronka – patronka Rzymu, dzieci i gospodyń domowych. Wzywana jest w przypadku krwotoku lub z prośbą o powstrzymanie – patronka Francji oraz misji, misjonarzy i misjonarek – patronka fotografów, gospodyń parafialnych, szwaczek, tkaczy i kupców. Orędowniczka przy poważnych obrażenia, złym krążeniu krwi i w sprawie dobrej – patronka Łowicza. Sprawdź: Życzenia na bierzmowanie – od rodziców, dziadków, chrzestnych i świadka Nietypowe imiona na bierzmowanie damskie Niekiedy młodzież szuka patronki do bierzmowania wśród świętych charakteryzujących się wyjątkowo nietypowymi imionami. Jest to również ciekawy klucz wyboru pod warunkiem, że nie będzie to jedyny czynnik. Patronki do bierzmowania – nietypowe i oryginalne imiona do bierzmowania żeńskie. Bazylisa – męczennica z Nikomedii; orędowniczka młodych matek niezdolnych do karmienia piersią, a także patronka chroniąca przed z Silvy – patronka więźniów; imię utworzone prawdopodobnie od przymiotnika beatus ‘szczęśliwy’. Brygida Szwedzka – patronka Europy,Emma z Gurk – przywoływana jest w trudnych chwilach, głównie w czasie ciąży i w chorobach z Chalcedonu – orędowniczka osób o słabej wierze. Wierni modlą się do niej, aby pomogła umocnić w wierze siebie i z Paryża – patronka dziewic, pasterzy, producentów świec woskowych, rybaków, rzemieślników, właścicieli składów win, Bakhita – patronka kościoła w Sudanie, zgromadzeń sióstr i braci kanosjanów, a także wszystkich dzieł miłosierdzia, w szczególności na rzecz ubogich dziewcząt i – patronka Sewilli i – patronka Palermo, a także orędowniczka chroniąca od zarazy i – patronka umierających, cierpiących na choroby oczu; orędowniczka przed wężami i dzikimi zwierzętami, a także w czasie pożarów i – patronka miasta Lukka i służby domowej; opiekuje się ubogimi dziewczętami; patronuje również ludziom wyśmiewanym z powodu ich pobożności, samotnym kobietom, kelnerom i kelnerkom. Zobacz też: Ile się daje na bierzmowanie? Co kupić na bierzmowanie dla chrześniaka?Francuskie imiona męskie: Najpopularniejsze imię francuskie dla chłopcaWłoskie imiona żeńskie: najpopularniejsze imię włoskie dla dziewczynki Św. Klara z Asyżu jest m.in. patronką telewizji. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że święta ta żyła na przełomie XII i XIII wieku, kiedy o telewizji nie śniło się nawet filozofom. Wiąże się z tym ciekawa historia. Średniowieczna patronka telewizji. Ciekawostką jest, że papież Pius XII ogłosił św.Święta Rita. Urodzona w 1380 roku jedynaczka w rodzinie górali w Rocca Porena niedaleko Cascii we Włoszech. Miała powołanie do życia zakonnego ale jej rodzice zadecydowali że ma wyjść za mąż. Nie było to udane małżeństwo, jej mąż był człowiekiem porywczym i gwałtownym. Rita przez cały czas trwania tegl związku okazywała niesamowitą cierpliwość. Mieli dwóch synów. Mąż Rity został zamordowany i synowie przysięgli zemstę. Rita modliła się by jej synowie nie zostali mordercami i poprosiła Boga by ich zabrał z tego świata. Pan Bóg wysłuchał jej próśb i synowie wkrótce zmarli podczas epidemii. Choć z trudem znosiła swój los, przebaczyła oprawcom. Po śmierci synów Rita wstąpiła do klasztoru Augustianek w Cascii. Podczas prac często całowała obrączkę, znak swojej więzi z Jezusem. Dużo sie modliła, Pan obdarzał ją mistycznymi łaskami. Św. Rita na swojej głowie odczuwała ranę po jednym z ciernii z korony Jezusa, który przypominał jej o męce zbawiciela. Trwało to 15 lat, Rita prosiła Boga by rana nie była widoczna i została wysłuchana. Św Rita zmarła 22 maja 1447 r. W Cascii. Święta Rita inspiruje mnie swoją cierpliwością, inspiruje mnie także tym że tak kochała swoich synów że poprosiła Boga by zginęli zamiast popełnić grzech śmiertelny. Chciała bym, tak jak Rita być cierpliwa, wyznaczająca i silna. Św. Łucja, dziewica i męczennica, pochodziła z Syrakuz na Sycylii. Najstarszy żywot św. Łucji pochodzi z V wieku. Według niego była przeznaczona dla pewnego młodzieńca. Kiedy jednak udała się z pielgrzymką na grób św. Agaty do pobliskiej Katanii, aby uprosić zdrowie dla swojej matki, miała się jej ukazać św. Agata i przepowiedzieć śmierć męczeńską oraz doradzić by się przygotowała na czekającą ją ofiarę. Kiedy więc powróciła do Syrakuz, cofnęła wolę pójścia za mąż, rozdała majętność ubogim, złożyła ślub dozgonnej czystości. Kandydat do jej ręki zadenuncjował ją jako chrześcijankę. Kiedy nawet tortury nie załamały bohaterskiej dziewicy, została ścięta mieczem. Działo się to 13 grudnia ok. 304 roku. Święta miała 23 lata. Święta miała być wiedziona na pohańbienie do domu publicznego, ale żadną siłą nie mogli oprawcy ruszyć jej z miejsca, nawet parą wołów. Kiedy sędzia nakazał Świętą spalić na stosie, ogień jej nie tknął. Sędzia wtedy w obawie rokoszu skazał ją na ścięcie. Jednak i to przeżyła. Przyniesiona do domu, prosiła jeszcze o Komunię świętą i zmarła. Autor opisu jej męczeńskiej śmierci zostawił nadto przepiękny dialog Świętej z sędzią, swego rodzaju arcydzieło nauki moralnej ku zachęcie chrześcijan i ich podbudowaniu. Jest patronką Toledo, krawców, ociemniałych, rolników, szwaczek, tkaczy oraz orędowniczką w chorobach oczu. W ikonografii przedstawia się św. Łucję w stroju rzymskiej niewiasty z palmą męczeństwa w ręce i z tacą, na której leży para oczu. Według bowiem dawnej legendy miała mieć tak duże i piękne oczy, że ściągała nimi na siebie powszechną uwagę. Widząc zachwyt nawet u oprawców, kazała sobie oczy wyłupić. Na tę pamiątkę w dzień jej dorocznego święta w Syrakuzach niesie się na drogocennej tacy "oczy św. Łucji". Św. Łucja była tak dalece czczona jako patronka od chorób oczu, że nawet Dante modlił się do niej, kiedy zaczął chorować na oczy. Atrybutami św. Łucji są: lampa, miecz, palma męczeństwa, płomień u stóp; na tacy oczy, które jej wyłupiono, sztylet. Na moją patronkę wybrałam świętą Łucję, ponieważ uważam, że jest ona osobą godną do naśladowania. Święta Łucja wykazała się dobrym sercem oraz ogromnym poświęceniem rozdając cały swój majątek ubogim i ofiarując swoje życie Panu Bogu. Wybralam Sw Faustyne powodem mojego wyboru bylo pare lat wczesniej w dniu moich urodzin otrzymalam obraz Sw Faustyny od tamtej pory jest bliska mojemu Kowalska sierpnia 1905 r w Głogowcu .1924 r podczas zabawy w łodzkim parku doznała widzenia umeczonego Jezusa, który miał jej wydac polecenie wstapienia do zakonu. Choć wielokrotnie spotykala sie z odmowa 1 sierpnia 1925r wstapila do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W klasztorze pelnila obowiazki kucharki,ogrodniczki, kwietnia 1926 r. przyjęła czarno-bialy habit oraz imie Maria Faustyna. Siostra Faustyna prowadzila zapisy swoich przeżyć znany jako Dzienniczek. Opisywała w nim cierpienia, stany mistyczne jakich doznawała przez wizje i objawienia . Dotyczyły one miedzy innymi namalowania obrazu Jezu Ufam Tobie, modlitw Koronki do Miłosierdzia Bożego i Godzinki Miłosierdzia. Zmarła 5 pazdziernika 1938r w Krakowie Łagiewnikach. 30 kwietnia 2000 r papież Jan Paweł 2 ogłosił siostrę Faustyne Kowalska swieta oraz druga Niedziele Wielkanocną ustawił świętem Bożego Miłosierdzia dla calego Kościoła. Jako patronkę do Bierzmowania wybrałam sobie Św. Ludwinę, ponieważ spodobało mi się jej życie. Na jej przykładzie zobaczyłam że osoba chora/ cierpiąca nie musi narzekać I być nieszczęśliwa, bo jesli wierzy się w Pana Boga to umie się pogodzić z wolą Bożą, I można swoje cierpienie ofiarować za innych aby im pomuc, aby oni nie odeszli od Pana Boga I nie zaczeli żyć grzesznie. Dlatego Św. Ludwina jest dla mnie przykładem do pośladowania. Artur był mnichem benedyktyńskim w najstarszym opactwie Glastonbury. Niektóre źródła podają, iż był absolwentem Oxfordu. Nie ma informacji o dzieciństwie i rodzinie Artura, ani w którym roku życia wstąpił do zakonu benedyktynów, ale zapewne będąc nastolatkiem. Prawdopodobnie pochodził z pobliskiej, rolniczej okolicy, słynącej z rozwiniętego sadownictwa (głównie sady jabłkowe), a może z samego Glastonbury. Wiadomo, że związał się z opactwem benedyktyńskim w Glastonbury, które zostało zajęte nakazem z rozkazu króla Henryka VIII podczas akcji Rozwiązywania Klasztorów i zniszczone w roku śmierci mnicha Artura. Zatem jest niewykluczone, że jego śmierć w jakiejś mierze związana jest z tym wydarzeniem. W kolejnych latach wyniosłe ściany opactwa były wykorzystywane jako „kamieniołom", źródło materiału budowlanego. Prawdopodobnym jest, że Artur musiał przejść typową dla benedyktynów, od X w. odgrywających w Anglii ważną rolę religijną, kulturalną, społeczną i gospodarczą, ścieżkę „w szkole służby Pańskiej": po czymś w rodzaju nowicjatu złożył śluby wieczyste. Tradycyjnie zapewne złożył cztery śluby: ubóstwa (dzielenie się wszystkim ze wspólnotą), duchowego posłuszeństwa (wobec Reguły św. Benedykta), stałości (przywiązania do jednego domu zakonnego aż do końca życia) i naprawy obyczajów (czystości i zobowiązania do codziennego nawracania się). Klasztor w Glastonbury słynął ze swoich studiów i wysokiego poziomu nauczania. Artur mógł pobierać tam nauki. W Glastonbury studiował słynny św. Dunstan, opat klasztoru w Glastonbury i katolicki arcybiskup Canterbury. Artur jako eremita zakonu benedyktyńskiego musiał być przepełniony bojaźnią Bożą i miłością, żyć w ubóstwie i ascezie, nieść stały i głęboki pokój serca (pax benedictina), sprawiedliwość i pomoc potrzebującym, wyrzec się własnych chęci (egoizmu) i stawić opór cielesnym pokusom, postępować roztropnie (z umiarem, zgodnie z zasadą „złotego środka"), także być cierpliwym i pokornym. Przede wszystkim wymagano od niego, aby był pracowity fizycznie i umysłowo. Według św. Benedykta, twórcy duchowej i religijnej jedności Europy: „Wtedy bowiem są naprawdę mnichami, gdy żyją z pracy rąk własnych, jak Ojcowie nasi i Apostołowie." (Motto Benedyktynów, brzmi: „Ora et labora" - „Módl się i pracuj".) Ponadto Artur-mnich był zobowiązany do Lectio divina (Boże czytanie), czyli do codziennego kontemplowania treści Biblii. Benedyktyni przestrzegali swoją Regułę dość wiernie. Józef z Arymatei, wuj Jezusa, zdejmował Jego Ciało z Krzyża i udostępnił mu swój grób, z którego z martwych powstał. Jak głosi legenda, miał przywieźć do Anglii w 63 r., do Glastonbury świętą relikwię - kielich (czarę), z którego pił Jezus na ostatniej wieczerzy i do którego miała być zebrana krew Jezusa, która wypłynęła z Jego ran po zdjęciu z krzyża. Józef z Arymatei miał otrzymać ów kielich z rąk samego zmartwychwstałego Chrystusa, gdy przebywał w więzieniu zamknięty tam przez Żydów. Z lochów po kilku latach miał go uwolnić sam cesarz Wespazjan, który zabrał go do Rzymu, a potem wysłał do Anglii, gdzie ten z powodzeniem chrystianizował wyspę. Według legendy, św. Józef, pierwszy „strażnik" Graala, zmarł w Glastonbury dnia 27 lipca 82 r. Ostatecznie jednak jego ciało zostało wywiezione do Jerozolimy, gdzie go pochowano ponownie. Św. Graal pozostał w Anglii. Nie wiadomo, jak Św. Graal znalazł się w posiadaniu benedyktynów, a konkretnie opata Richarda Whitinga. W związku z prześladowaniami katolików i zaborem przez króla mszalnych precjozów, polecił go Arturowi ukryć i strzec. Opactwo w Glastonbury, które uchodzi za najstarszą świątynię chrześcijańską na angielskiej ziemi, miało stać się pierwszym miejscem ukrycia tego świętego artefaktu. Niektórzy badacze utożsamiają Glastonbury („wyspę jabłek") z arturiańskim Avalonem, „wyspą" otoczoną wodami i bagnami, która dzięki obecności Św. Graala była „rajem", gdzie trwała nieprzerwana wiosna i pokój, nie miały dostępu choroby, a także była źródłem obfitości, ponieważ ziemia dostarczała ludziom zawsze wszystkiego pod dostatkiem. Artur zginął 15 listopada 1539 r. od miecza, jako wróg Tudorów i Królestwa (odmówił uznania króla Henryka VIII jako duchowego przywódcy Kościoła), na terenie benedyktyńskiego opactwa Glastonbury w wieku ok. 24 l. Tego samego dnia zamordowano w Glastonburytakże innych benedyktynów, w tym opata Richarda Whitinga. Katolicyzm jak i kult męczenników były w Anglii przez wieki surowo zakazane, stąd prawie całkowity brak źródeł historycznych w Anglii. Osoby stracone były uznawane na równi z pospolitymi przestępcami i dbano aby pamięć o nich zaniknęła jak najszybciej. Kult Św. Artura trwał w ukryciu w Anglii i przeniknął do Francji, gdzie w 1624 powstał pierwszy kościół pod jego wezwaniem. Nazwę Świętego Artura noszą miejscowości i ulice w USA i Kanadzie. UZASADNIENIE: Św. Artur był męczennikiem. Oddał życie za to, co wierzył. Jego niezłomna postawa jest dla mnie wzorem do naśladowania. W czasach nam współczesnych ludzie często nie wiedzą sami, czego chcą, często ulegają presji społeczeństwa. Pragnę być inny, lepszy i trwać w mojej wierze jak św. Artur.
.św klara patronką do bierzmowania
