The scene in Mark 2:13-17 opens with a similar scene that we have seen many times so far in Mark’s gospel: crowds are coming to Jesus. The people in Galilee and the surrounding regions are coming to Jesus. They are listening to his preaching concerning the kingdom of God and people are being healed and unclean spirits are being cast out.
Ewangelia według Marka 13 Kiedy Jezus wychodził ze świątyni, jeden z jego uczniów powiedział do niego: „Nauczycielu, zobacz, jakie wspaniałe kamienie i jakie budowle!”+. 2 Ale Jezus odrzekł: „Widzisz te wielkie budowle? Na pewno nie pozostanie tu kamień na kamieniu — wszystko obróci się w ruinę”+. 3 A gdy siedział na Górze Oliwnej, naprzeciw świątyni, Piotr, Jakub, Jan i Andrzej poprosili go na osobności: 4 „Powiedz nam: Kiedy to nastąpi i co będzie znakiem, że to wszystko zbliża się ku końcowi?”+. 5 Jezus zaczął więc im wyjaśniać: „Uważajcie, żeby was nikt nie wprowadził w błąd+. 6 Pojawi się wielu takich, którzy będą się powoływać na moje imię i mówić: ‚To ja nim jestem’. I wielu wprowadzą w błąd. 7 Ponadto gdy usłyszycie odgłosy wojen toczących się w pobliżu, a także doniesienia o wojnach toczących się daleko, nie bądźcie przestraszeni. Te rzeczy muszą nastąpić, ale nie oznacza to jeszcze końca+. 8 „Bo naród powstanie przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu+. W jednym miejscu po drugim będą trzęsienia ziemi. Będzie też występował głód+. Ale to dopiero początek dotkliwych cierpień+. 9 „A wy miejcie się na baczności. Z mojego powodu ludzie będą was wydawać lokalnym sądom+ i będziecie bici w synagogach+ oraz stawiani przed namiestnikami i królami — na świadectwo dla nich+. 10 Poza tym najpierw wszystkim narodom musi być głoszona dobra nowina+. 11 A gdy będą was prowadzić przed władze, nie zamartwiajcie się zawczasu, co powiecie. Mówcie to, co w danej chwili będzie wam dane, bo w gruncie rzeczy to nie wy będziecie mówić, ale duch święty+. 12 Ponadto brat wyda na śmierć brata, a ojciec — dziecko, z kolei dzieci wystąpią przeciw rodzicom i też wydadzą ich na śmierć+. 13 Z powodu mojego imienia+ wszyscy będą was nienawidzić. Ale ten, kto wytrwa+ do końca+, zostanie wybawiony+. 14 „Kiedy jednak zobaczycie, że obrzydliwość sprowadzająca spustoszenie+ stoi tam, gdzie nie powinna (czytelnik musi się tu wykazać rozeznaniem), niech ci w Judei zaczną uciekać w góry+. 15 Kto będzie na dachu, niech nie wchodzi do domu, żeby coś z niego zabrać+, 16 a kto będzie w polu, niech nie wraca po swoją wierzchnią szatę. 17 Jakże trudno będzie w te dni kobietom ciężarnym i karmiącym piersią!+ 18 Módlcie się, żeby to nie przypadło w porze zimowej, 19 bo będą to dni takiego ucisku+, jakiego jeszcze nie było od początku świata stworzonego przez Boga i jakiego już nigdy więcej nie będzie+. 20 Gdyby Jehowa nie skrócił tych dni, nikt* by nie ocalał. Ale ze względu na swoich wybranych skróci te dni+. 21 „A jeśli ktoś wam powie: ‚Patrzcie, Chrystus jest tutaj!’ albo ‚Patrzcie, jest tam!’, nie wierzcie w to+. 22 Bo powstaną fałszywi chrystusowie oraz fałszywi prorocy+ i będą czynić znaki i cuda, żeby — jeśli to możliwe — sprowadzić wybranych na manowce. 23 Miejcie się więc na baczności+. O wszystkim was uprzedziłem. 24 „Ale w dniach po tym ucisku słońce ściemnieje, księżyc przestanie świecić+, 25 gwiazdy będą spadać z nieba, a moce nieba zostaną wstrząśnięte. 26 Wtedy ludzie zobaczą Syna Człowieczego+ przychodzącego w obłokach z wielką mocą oraz w chwale+. 27 I pośle on aniołów, i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi do krańca nieba+. 28 „Wyciągnijcie naukę z przykładu drzewa figowego: Gdy tylko jego gałązki stają się miękkie i wypuszczają liście, poznajecie, że blisko jest lato+. 29 Podobnie gdy zobaczycie, że te rzeczy się dzieją, wiedzcie, że Syn Człowieczy jest blisko, u drzwi+. 30 Zapewniam was, że to pokolenie nie przeminie, dopóki to wszystko nie nastąpi+. 31 Niebo i ziemia przeminą+, ale moje słowa na pewno nie przeminą+. 32 „O tym dniu czy godzinie nie wie nikt — ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec+. 33 Wciąż miejcie oczy otwarte i stale czuwajcie+, bo nie wiecie, kiedy nadejdzie wyznaczony czas+. 34 Rzecz ma się tak, jak z człowiekiem, który wybierał się za granicę. Gdy opuszczał swój dom, powierzył nadzór nad nim swoim niewolnikom+ — każdemu wyznaczając zadania — a odźwiernemu kazał stale czuwać+. 35 Dlatego stale czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie+: czy wieczorem, czy w środku nocy, czy przed świtem, czy nad ranem+ — 36 żeby gdy nagle przyjdzie, nie zastał was śpiących+. 37 Ale co mówię wam, mówię wszystkim: Stale czuwajcie”+.
ks. dr Piotr Górski -----Słowa Ewangelii według Świętego MarkaJezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a O
ks. Adam Sośnicki Słowa Ewangelii według Świętego Marka Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» Ten wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Wielu bowiem było tych, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: «Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?» Jezus, usłyszawszy to, rzekł do nich: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników». Oto słowo Pańskie.
#Ewangelia(Mk 2, 13-17)Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedząc
lukasznawrat II Niedziela Wielkanocna - J 20,19-31 1,8 квіт. 2012 р. Niedziela Palmowa 1,7 бер. 2012 р. V Niedziela Wielkiego Postu - - J 12,20-33 1,6 бер. 2012 р. IV Niedziela Wielkiego Postu - - J 3,14-21 1,8 бер. 2012 р. III Niedziela Wielkiego Postu - J 2,13-25 2,1 бер. 2012 р. II Niedziela Wielkiego Postu 1,7 бер. 2012 р. I Niedziela Wielkiego Postu - 1,7 бер. 2012 р. V Niedziela Zwykła - 5 lutego 2012 - Mk 1,29-39 2,1 лют. 2012 р. IV NIedziela Zwykła - Mk 1,21-28 2,2 січ. 2012 р. Piątek, 27 stycznia 2012 - Mk 4,26-34 2,2 січ. 2012 р. Czwartek 26 stycznia 2012 - Łk 10,1-9 2,1 січ. 2012 р. Środa, 25 stycznia 2012 - Mk 16,15-18 2,1 січ. 2012 р. Wtorek 24 stycznia 2012 - Mk 3,31-35 2 січ. 2012 р. Poniedziałek 23 stycznia 2012 - Mk 3, 22-30 12,1 січ. 2012 р. III Niedziela Zwykła - 22 stycznia 2012 2,4 січ. 2012 р. Sobota, 21 stycznia 2012 - Mk 3, 20-21 1,8 січ. 2012 р. Piątek, 20 stycznia 2012 - Mk 3, 13-19 2,4 січ. 2012 р. Czwartek, 19 stycznia 2012 - Mk 3, 7-12 23,1 січ. 2012 р. Środa, 18 stycznia 2012 - Mk 3,1-6 2,7 січ. 2012 р. Wtorek, 17 stycznia 2012 - Mk 2, 23-28 3,2 січ. 2012 р. Poniedziałek, 16 stycznia 2012 - Mk 2,18-22 3,2 січ. 2012 р. Mark 2:13-17 – Jesus Eats with Levi and Sinners. 13He went out again to the lake. and he taught them. he saw Levi son of Alphaeus seated at the tollbooth. He said to him, “Follow me.”. He stood up and followed him. 15Jesus went and reclined at table in his house. joined in the meal with him and the disciples. Many of them followed him inMark 2:13–17 — The New King James Version (NKJV) 13 Then He went out again by the sea; and all the multitude came to Him, and He taught them. 14 As He passed by, He saw Levi the son of Alphaeus sitting at the tax office. And He said to him, “Follow Me.”. So he arose and followed Him. 15 Now it happened, as He was dining in Levi’s
12 listopada 2018 - Huzar 33 Niedziela Zwykła B Komentarz (nie jest częścią medytacji, możesz przeczytać go wcześniej lub przejść od razu do podanego dalej fragmentu Ewangelii i punktów) Ostatnią częścią publicznego nauczania Jezusa jest tzw. mowa eschatologiczna, czyli mowa dotycząca rzeczy ostatecznych, takich jak koniec świata i sąd Boży. U św. Marka zajmuje cały 13 rozdział (jeden z 16 rozdziałów), można więc powiedzieć, że jest to jedna z najobszerniejszych i, skoro poświęca na jej aż tyle miejsca, zapewne jedna z najistotniejszych dla Ewangelisty wypowiedzi Jezusa. Gdy Jezus wychodzi ze świątyni po Swoim sporze z uczonymi w Piśmie, „rzekł Mu jeden z uczniów: Nauczycielu, patrz, co za kamienie i jakie budowle! Jezus mu odpowiedział: Widzisz te potężne budowle? Nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony” (Mk 13, 1 – 2). Ten temat kontynuuje zapytany przez uczniów, kiedy przebywając na Górze Oliwnej patrzą na Świątynię (por. Tak zaczyna się mowa, której fragment mamy podany do medytacji i którą kończą słowa: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!” (Mk 13, 35 – 37). Kolejność podejmowanych przez Jezusa wątków wyznacza kierunek, w którym zmierza Jego myśl. Uchwycenie tego kierunku jest ważne, aby rozumieć sens poszczególnych fragmentów w tym też rozważanego dzisiaj. Przede wszystkim, mowa ta wbrew pozorom nie ma charakteru precyzyjnej zapowiedzi przyszłych wydarzeń. Zapowiada dwie rzeczy: z ich świata, z ich potężnej Świątyni nie zostanie kamień na kamieniu, zarówno dobrych jak i złych ludzi będą na świecie dotykać nieszczęścia, ale, to po drugie, każdy swoją drogą dojdzie jak do bramy do dnia prawdy, do sądu, kiedy to „ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą.” Wprawdzie Świątynia Jerozolimska rzeczywiście została zburzona w 70 r. po Chr. a więc około 40 lat po wygłoszonej przez Jezusa mowie (odpowiada to czasowi trwania jednego pokolenia, o którym wspomina Jezus), jednak to nie wyczerpuje listy wszystkich zapowiadanych „ucisków”. Także powtórne przyjście Syna Człowieczego (tzw. paruzja) nie nastąpiło. Żadnej ze wspomnianych dwóch rzeczy nie można więc wyraźnie przewidzieć w czasie i interpretacje dotyczące konkretnych momentów końca świata zawsze okazywały się błędne. Wszystko co ma się stać ukazane jest raczej jako tajemnica, której szczegółów nikt nie zna. Jeżeli ktoś twierdzi, że zna, jeżeli ktoś podaje różne szczegóły, daty itp, to jest fałszywym prorokiem („Wielu przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem. I wielu w błąd wprowadzą. Kiedy więc usłyszycie o wojnach i pogłoskach wojennych, nie trwóżcie się!” – Mk 13, 6-7 ; „I wtedy jeśliby wam kto powiedział: Oto tu jest Mesjasz, oto tam: nie wierzcie. Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą znaki i cuda, żeby wprowadzić w błąd, jeśli to możliwe, wybranych” – Mk 13, 21 – 22a; „o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec” – Mk 13, 32). Mowa Jezusa nie jest jak proroctwa i objawienia szczegółowo interpretujące wszystkie zdarzenia i zapowiadające, że jeżeli ludzkość się nie nawróci, to w określonym czasie nadejdą kataklizmy. Chociaż więc zawsze kuszące jest pytanie o to, kiedy i czy na pewno można spodziewać się jakiegoś przełomu w dziejach, wojny, wielkiego kataklizmu, końca świata, to biorąc na serio słowa Jezusa, całą uwagę należy w Jego stronę. Właśnie to a nie wypatrywanie i przewidywanie jakichkolwiek zagrożeń, może prowadzić nas do gotowości na przechodzenie przez nieuniknione „uciski” i nieszczęścia w taki sposób, do jakiego On nas zachęca i do oczekiwania na Jego przyjście w taki sposób, jak On tego pragnie. W tym właśnie kierunku, w stronę wskazań „nie trwóżcie się!” i „czuwajcie!” zmierzają słowa Jezusa. Z Ewangelii według świętego Marka Jezus powiedział do swoich uczniów: „W owe dni, po wielkim ucisku słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba. A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabiera soków i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach. Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec”. Przygotowanie: Modlitwa przygotowawcza: „Panie spraw, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty ku Twojej służbie i chwale.” Wprowadzenie1: Wyobraź sobie scenę, kiedy Jezus wypowiada te słowa („ A gdy siedział na Górze Oliwnej, naprzeciw świątyni, pytali Go na osobności Piotr, Jakub, Jan i Andrzej: Powiedz nam, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to wszystko zacznie się spełniać?” – Mk 13; 3 – 4). Możesz znaleźć wcześniej jakąkolwiek ilustrację ukazującą Świątynię Jerozolimską w Jego czasach a także mapkę Jerozolimy pokazującą położenie Góry Oliwnej względem Wzgórza Świątynnego (Góra leży ponad pół kilometra od Świątyni i dawnych murów miasta i wznosi się ok 200 m ponad Wzgórze świątynne). Jak wygląda cała grupa? Co mogą czuć, co myśleć patrząc w stronę Świątyni, która była najpotężniejszą znaną im budowlą, dumą Izraela? Jak brzmią ich głosy? W jakim nastroju jest Jezus, w jakim uczniowie? Możesz wyobrazić sobie także, jak uczniowie mogą wspominać tamtą rozmowę wiele lat później, opowiadając ją spisującym ich wspomnienia, znając już inny świat, wiedząc, przynajmniej w przypadku kilku z nich, o tym, że rzeczywiście ich dawny dom i duma – Jerozolima – została obrócona w kupę gruzu a nauka Jezusa niesiona przez ich przyjaciół rozchodzi się po całym świecie. Wprowadzenie 2: „Prosić o to, czego pragnę”. Tu możesz prosić o realistyczne widzenie kruchości i krótkości naszego życia, o odczucie kruchości znanego Ci świata oraz odwagę i ufność dążenia już teraz za Jezusem w stronę tego, co zupełnie inne, nieznane jeszcze, co może być twoim prawdziwym domem i wiecznym życiem, które On dla nas przygotował. Punkta do medytacji: 1. „Po wielkim ucisku słońce się zaćmi” W obliczu zagrożenia chowamy głowę w piasek. Tak naprawdę w w chwili zagrożenia nawet głupie strusie tego nie robią. A właśnie to jest paradoksalną właściwością ludzkiego umysłu. Ludzie boją się czasem rzeczy, których prawdopodobieństwo w naszym życiu jest niewielkie (np. choroba wściekłych krów, nieukończenie studiów itp.). Ludzie myślą też o sprawach, których przyjście i forma są nieprzewidywalne, np. o wielkim kryzysie paliwowym czy wielkim ociepleniu. Umysł wypiera ze świadomości rzeczy oczywiste jak to, że nasi bliscy i my zbliżamy się do śmierci. Większość z nas doświadczy bólu i cierpienia, każdy umrze. Nasz umysł zwykle broni się przed tymi oczywistymi prawdami, spycha w nieświadomość te, które odbiera jako zagrożenie. Zabierając się za myślenie o nich łatwo się rozproszyć, nagle wydają się obce, obojętne. Tymczasem to zwykłe prawdy. Może z powodu kataklizmów, dziury ozonowej, epoki lodowcowej, inwazji Islamu, przejęcie świata przez masonerię, New Age, a może z powodu raka, alzheimera, wypadku samochodowego czy sklerozy, nikt z nas z nas nie zdąży spełnić wszystkich pragnień. W połowie drogi do czegoś tam okaże się, że jednak pewnie nie damy rady. Tak czy inaczej doświadczymy „wielkiego ucisku” i takie lub inne nasze „słońce się zaćmi”. Na część naszych „ucisków” zapracowujemy sobie sami, na część nie. Bez wątpienia w historii zdążą się jeszcze wielkie nieszczęścia i niektóre z nich mogą dotknąć także ciebie. Wiara nie spowoduje, że cierpienie i śmierć będą oszczędzone naszym bliskim, nam, światu, który znamy i kochamy. To się zdarzy równie naturalnie jak odejście w przeszłość twojego dzieciństwa. Podobnie mija młodość, dorosłość i życie. To nie znaczy, że nie warto doceniać i kochać tego, co jest, w całej przemijalności i kruchości dzisiejszej postaci świata. Tak kochał świat Jezus siedząc w tamtym momencie w spokojnym ogrodzie na Górze Oliwnej ze swoimi przyjaciółmi, spoglądając w dół na zachód, na piękne Jeruzalem. Zdając sobie sprawę z tego, że wszystko, czym żyjesz teraz przemija, że niebawem już tego nie będzie, spójrz na swoje życie z miłością. Powiedz Jezusowi, co wydaje ci się szczególnie cenne. Pozwól sobie z Nim przeżyć tą myśl, że właśnie to co najcenniejsze także odchodzi w ciemność. Pozwól sobie chociaż przez chwilę przeżyć z Nim prawdę o przemijaniu świata. 2. „Zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba” Myślenie o powtórnym przyjściu Jezusa, o zmartwychwstaniu umarłych i życiu wiecznym w przyszłym świecie bez przeżycia prawdy o śmierci jest dla naszej duszy trujące. Wiedzieli o tym średniowieczni kartuzi powtarzając swoje „memento mori”, wiedzieli piszący „ars moriendi” – popularne niegdyś księgi o tym, jak towarzyszyć umierającym, jak samemu przygotowywać się do śmierci. Pociecha bez przeżycia smutku, znieczula, spłyca i nie pozwala się rozwijać miłości, empatii, solidarności z innymi. Podobnie jednak nadmiar cierpienia bez żadnej pociechy nie pozwala realistycznie i jednocześnie z miłością patrzeć na życie. Wyczyszczona z jakiejkolwiek wiary, wzięta z czystej obserwacji świata przyrody prawda o ostatecznym zwycięstwie śmierci i nicości, o nieszczęściach i kataklizmach, po których pozostaje jedynie wiatr przewalający po pustej przestrzeni stare śmieci jest dla człowieka niszcząca. Nie pozwala mu być naprawdę ludzkim, paraliżuje strachem, jak ludzi porażonych doświadczeniem Auschwitz, lub zmusza do szukania zapomnienia i ucieczki w czymkolwiek, używkach, miłościach, pasjach, pracy i codziennych zmartwieniach, co także zmierza do pozbawienia świadomości i wrażliwości. Człowiek na dłuższą metę nie nadaje się do życia bez nadziei na życie wieczne. W życiu indywidualnym, społecznym, w historii przychodzących po sobie pokoleń widać, że perspektywa ostateczności śmierci stopniowo czyni człowieka nieludzkim. Unikając słodkich i infantylnych pocieszeń, ale też wskazując na jaśniejące wyjście z ciemności Jezus mówi: „Wrócę po ciebie”. Wizja wielkiego powrotu „w obłokach z wielką mocą i chwałą”, z aniołami w tle wzięta z apokaliptycznej Księgi Daniela (por. Dn 7,13) wyraża prawdę piękną, prostą i najbardziej tajemniczą: przyjdzie dzień, kiedy On „zbierze swoich wybranych”. Przyjdzie i wstaną umarli. Ożyjesz ty i inni. I to będzie coś, o czym nie mamy jeszcze żadnego pojęcia, bo na razie widzieliśmy tylko przemijanie i śmierć. Pozostań wobec Jezusa mówiącego tobie tak jak uczniom o tym. W rozmowie końcowej zwróć się do tego, który jest Zmartwychwstaniem i Życiem. Zakończ modlitwą „chwała Ojcu”. PunktaCodzienny komentarz do Ewangelii o. Wojciecha Jędrzejewskiego czytanie (Hbr 4, 12-16) Bracia: Żywe jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. Nie ma stworzenia, które by dla Niego było niewidzialne; przeciwnie, wszystko odkryte jest i odsłonięte przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek. Mając więc arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz poddanego próbie pod każdym względem podobnie jak my – z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia i znaleźli łaskę pomocy w stosownej (Mk 2, 13-17) Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» Ten wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Wielu bowiem było tych, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: «Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?» Jezus, usłyszawszy to, rzekł do nich: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».
55 km/h (34 mph) off road. The Merkava ( Hebrew: מרכבה, [mɛʁkaˈva] ⓘ, "chariot") [5] is a series of main battle tanks used by the Israel Defense Forces (IDF) and the backbone of the IDF's Armored Corps. Current iterations of this tank are considered broadly equivalent to the capabilities of the M1 Abrams, Leopard 2 and the Challenger 2.
Nadejdzie dzień, w którym skończy się poznanie przez wiarę. Bóg objawi wszelkiemu stworzeniu swą nieskończoną potęgę. Poruszone zostaną mechanizmy kosmosu, słońce zgaśnie, a gwiazdy spadać będą. Ludzie będą mdleć i umierać ze strachu. Nawet Ci najodważniejsi, wyciągający pięści w stronę nieba, drżeć będą ze strachu. Wtedy nikt nie będzie wątpił w istnienie wszechmocnego Boga. XXXIII Niedziela Zwykła (Mk 13, 24-32)Jezus powiedział do swoich uczniów: W owe dni, po tym ucisku, słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba. A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo! Kiedy już jego gałąź nabiera soków i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko dzieńNadejdzie dzień, w którym skończy się poznanie przez wiarę. Bóg objawi wszelkiemu stworzeniu swą nieskończoną potęgę. Poruszone zostaną mechanizmy kosmosu, słońce zgaśnie, a gwiazdy spadać będą. Ludzie będą mdleć i umierać ze strachu. Nawet Ci najodważniejsi, wyciągający pięści w stronę nieba, drżeć będą ze strachu. Wtedy nikt nie będzie wątpił w istnienie wszechmocnego w życiu słyszymy pytanie: Gdzie jest sprawiedliwość? Dobry człowiek cierpi, płacze, często umiera zepchnięty na margines życia. Zły natomiast żyje w dostatku, krzywdzi i chełpi się z tego i nikt nie może temu martwmy się, nadejdzie dzień, w którym Bóg objawi swoją sprawiedliwość. Dobrzy otrzymają nagrodę, źli karę. Wszyscy będziemy świadkami wymiaru Boskiej sprawiedliwości. Każdy kubek wody, ręka podana kalece przy wysiadania z pociągu, miejsce zrobione starszej osobie w autobusie – zostaną wynagrodzone przez również wtedy On, Sędzia sprawiedliwy, odpłaci: za każde złe spojrzenie rzucone w kierunku drugiego człowieka, za każdą krzywdzącą myśl, za każde źle wyrażone słowo. Wtedy nikt nie będzie miał wątpliwości, co do istnienia Bożej sprawiedliwości. Nikt, ani dobrzy, ani źli. Największym jednak zaskoczeniem w dniu powtórnego przyjścia Chrystusa na ziemie nie będzie ani potęga Jego wszechmocy, ani chwała Jego sprawiedliwości, lecz ogrom i majestat Jego dzień, w którym każde stworzenie pozna: jak bardzo Bóg nas umiłował, jak wiele dla nas uczynił, jak niepojętą miłością nas darzy. W tym dniu miłość Boga pociągnie ku sobie wszystkich, którzy tu na ziemi próbowali postępować według Jego sama miłość Boga wyrwie z serc grzeszników okrzyk rozpaczy: że tak wielkiej miłości nie dostrzegli, że na tak niepojętą miłość nie odpowiedzieli, że tak wspaniałą miłością wzgardzili. Od tego dnia zacznie się dla nas wieczność. Dla jednych będzie to wieczne szczęście w miłości, dla drugich wieczna rozpacz z powodu jej Mariusz KunickiAztecy nabroiliI to jak okrutnie nabroili. Najpierw tyle szumu wokół siebie narobili, że tacy mądrzy, że ucywilizowani i bogaci intelektualnie, że moga sobie wymyśleć nawet to, o czym nie wie Pan Jezus: kiedy nadejdzie koniec świata. Okazuje się, że Aztecy mają lepsze chody w wieczności. Ciekawe tylko, czemu nie przetrwali do nam współczesnych czasów? A może faktycznie, odkryli tajemnicę wieczności i teraz żyją sobie dosłownie jak u Pana Boga za piecem? Któż to wie... Pewnie Erich von Daeniken, albo jakiś inny „uznany” znawca UFO i innych takich. My zaś skupmy się na tym, co istotnie Chrystus chce nam przekazać. I to nie tylko dziś, ale w zwykle, Zbawiciel ma nam bardzo wiele do pierwsze: nie da się odwołać tego, co On dziś zapowiada - Dnia sądu ostatecznego, paruzji - powtórnego przyjścia Chrystusa w chwale. Nie jest to jednak zachęta do hołdowania nic nie robieniu, w wydaniu „dolce vita”. Przeciwnie - Mesjasz przypomina o zadaniu bycia czynnie oczekującym. Tak jak owe drzewo figowe, w którym soki powodują eksplozję życia, tak i nasze wnętrza winny „buzować” życiodajną mocą, energią, łaską. Tak zatem pora brać się do pracy na rzecz zapewnienia sobie wspomnianej mocy i siły, zintensyfikowania jej, by nie okazało się w najmniej spodziewanym momencie, iż jesteśmy jak uschłe drzewo, które jedynie na spalenie się drugie - tam, gdzie Pan Jezus mówi o pokoleniu oraz o niebu i ziemi, które nie przeminą, czytamy takie oto znaczenie greckiego słowa, tam użytego, słowa Paraluesontai: iść obok, omijać, przechodzić bokiem, przemijać w sensie - przestać istnieć, pomijać, zaniedbywać, przechodzić poprzez jakaś krainę. Na pewno nie chodzi o włączenie pstryczka-elektryczka, po którym będzie mamy świat stworzony i ludzi w nim żyjących. Różnych ludzi, bardzo zróżnicowanych pod wieloma względami. Nad wszystkimi roztacza swój płaszcz Opatrzności Pan Bóg. Od Adama i Ewy, aż po dziś dzień. Cały czas zatem mamy do czynienia z jednym pokoleniem - ludzkim. Ewentualnie, możemy mówić o drugim pokoleniu: bycia dziećmi Bożymi na mocy Paschy Chrystusa. Trudno zatem mówić o alternatywnym świecie, równoległym do naszego, to raz. Dwa: nie zdarzy się taki moment, by miał być ktoś w przyszłości bardziej umiłowany przez Boga, aniżeli człowiek, jego dziecko. Nie straci człowiek na znaczeniu w świecie lecz ma ciągle go uświęcać, przenikać Bożym duchem - to trzy. Inaczej rzecz ujmując: jakie zakończenie ludzkiego bytowania zmontujemy, takie ono będzie. Albo przeniknięte nadzieją, iż wszystko będzie tak, jak trzeba, normalnie i bezboleśnie - albo przeciwnie - tak się porobi, że ptasia, czy świńska grypa w zestawieniu z przerażeniem końca świata to będzie zwykłe nicks. Marek RadomskiŚwiat będzie piękny i ludzie będą piękniNie tylko człowiek jest śmiertelny, również świat się wypala. To wypalenie świata zmierza ku pewnemu końcowi, który jest również i początkiem nowej nie podaje nam recepty na rozpoznanie końca świata, ale mówi, iż ów koniec już jest. Porównuje go z drzewem figowym, które dojrzewa i wydaje owoc. Koniec świata to nie kataklizm, ale moment osiągnięcia dojrzałości-piękności, przejście słonecznej wiosny w piękne lato, to wypełnienie się wszystkiego. To są urodziny pełni przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Przeszło tyle pokoleń, a końca świata nie było. Z drugiej strony wydaje się, że już jest. Przecież kataklizmy, tragedie, nieszczęścia, o których mówią biblijne teksty apokaliptyczne, są doświadczeniem każdego pokolenia. Każda epoka ma swoje dramaty i Chrystus nie mówi, iż muszą się one spotęgować, by On przyszedł. Jezus mówi nam raczej, iż koniec świata już się rozpoczął. Czasy ostateczne są już zamartwiają się swoją przyszłością, a diabeł ów lęk próbuje spotęgować. Zły duch chce, by człowiek się lękał. Jezus zaś w zwyczajny sposób mówi nam: " Nie szukajcie godziny, daty, tylko żyjcie tak jakby to miało być już dzisiaj". Ten czas nie ma nas przerażać, on ma nas wyzwolić. Koniec świata to koniec ludzkiej biedy, bezradności, nieszczęścia. Zło utraci wtedy wszelka możliwość zadawania szkody, a wszystko co niedoskonałe stanie się już jest piękny, a jak piękny będzie gdy dojrzeje!!!! Człowiek jest piękny, a jak piękny będzie gdy dojrzeje!!!!ks. Jacek Socha
. mk 2 13 17 komentarz
